Heksoda – Wprowadzenie
Heksoda to lampa próżniowa z sześcioma elektrodami: anodą, katodą oraz czterema siatkami. Głównie wykorzystywana była jako mieszacz w odbiornikach radiowych oraz separatory impulsów w telewizji. Obecnie nie jest już produkowana.
Historia i budowa
Heksoda powstała po heptodzie (pentagridzie przemiany), która jest bardziej skomplikowana, mając jedną siatkę więcej. W 1933 roku RCA wprowadziła heptody 2A7 i 6A7 do odbiorników radiowych. Niemiecki Telefunken szybko odpowiedział, wprowadzając heksodę RENS1224 oraz triodę-heksodę ACH1. Brytyjski MOV z kolei wprowadził pentagrid MX40, a później MX41, która mogła zastąpić MX40 bez zmian w odbiorniku.
Typowa heksoda zawiera dwie siatki sterujące oraz dwie siatki ekranujące, które są podłączone do wysokiego napięcia. Siatka druga separuje obie siatki sterujące, a siatka czwarta oddziela siatkę trzecią od anody. Umożliwia to niezależne sterowanie prądem anodowym z dwóch źródeł.
Rodzaje heksod
- Heksoda wzmacniająca: Nieliczne typy, takie jak EF8, były używane jako wzmacniacze wysokich częstotliwości. Dodatkowe siatki miały różne funkcje, np. redukcję szumów.
- Heksoda przemiany: Służyła jako mieszacz w odbiornikach radiowych, wprowadzając sygnał na siatkę drugą, a heterodynę na trzecią. Można było używać siatek 3 i 4 jako „siatki sterującej” i „anody” lokalnego oscylatora.
Heksody w lampach złożonych
Heksody często były montowane w jednej bańce z triody, pełniąc rolę oscylatora lokalnego. Siatka trzecia heksody była zazwyczaj połączona z siatką triody. Przykłady takich lamp obejmują 6J8, 7S7 oraz ECH.
Podsumowanie
Heksoda, choć obecnie nieprodukowana, odegrała istotną rolę w historii elektroniki, szczególnie w odbiornikach radiowych i telewizyjnych. Jej unikalna budowa i zastosowania przyczyniły się do rozwoju technologii lamp elektronowych.
