„`html
Życiorys
Göppert, urodzony 25 lipca 1800 w Szprotawie, był niemieckim botanikiem, paleontologiem i lekarzem. Pochodził z rodziny farmaceutów w Śląsku. Uczył się w różnych szkołach, a maturę zdał w Nysie w 1821 roku. Następnie studiował medycynę i botanikę na Uniwersytecie Wrocławskim oraz Uniwersytecie Berlińskim, gdzie uzyskał doktorat w 1825 roku.
W 1826 roku osiedlił się na stałe we Wrocławiu, gdzie pracował jako lekarz i nauczyciel. Habilitował się z medycyny i botaniki w 1827 roku, a w kolejnych latach awansował na profesora nadzwyczajnego i zwyczajnego. W 1846 roku został rektorem Uniwersytetu Wrocławskiego. Wykładał przedmioty związane z medycyną i botaniką oraz szkolił młodych farmaceutów.
Göppert był prezydentem Śląskiego Towarzystwa Kultury Ojczyźnianej i autorem 245 publikacji naukowych z zakresu paleobotaniki i anatomii roślin. Jego prace przyczyniły się do uznania go za jednego z ojców paleobotaniki, zwłaszcza dzięki badaniom nad florą trzeciorzędową.
Wyróżnienia i nagrody
- 1851 – doktor honoris causa Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu w Gießen
- 1854 – członek korespondent Bawarskiej Akademii Nauk
- 1855 – tytuł Tajnego Radcy Medycznego nadany przez króla Prus
- 1883 – Medal Murchisona przyznawany przez Londyńskie Towarzystwo Geologiczne
Upamiętnienie
Göppert został upamiętniony w nazwie rodzaju Goeppertia. W 2014 roku odsłonięto nowy pomnik w wrocławskim Ogrodzie Botanicznym, a w Szprotawie zachował się jego dom rodzinny. Po II wojnie światowej zaginął pomnik, który został odtworzony i odsłonięty w 2015 roku.
Wybrane publikacje
- Nonnulla de plantarum nutritione (1825)
- De acidi hydrocyanici vi in plantas commentatio (1827)
- Die fossilen Farnkräuter (1836)
- Die Gattungen der fossilen Pflanzen, verglichen mit denen der Jetztzeit (1841–1842)
- Beiträge zur Tertiärflora Schlesiens (1852)
- Die Flora des Bernsteins (1883)
Göppert zmarł 18 maja 1884 we Wrocławiu, pozostawiając po sobie znaczący dorobek naukowy oraz uznanie wśród współczesnych mu uczonych.
„`
