Heinrich Theodor Böll
Heinrich Theodor Böll (21 grudnia 1917 – 16 lipca 1985) był niemieckim pisarzem, laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1972 roku. Był członkiem Niemieckiego Centrum PEN oraz przewodniczącym międzynarodowego PEN Clubu w latach 1971-1974.
Życiorys
Böll był ósmym dzieckiem Viktora Bölla i Marii Herrmann. Uczył się w katolickiej szkole w Kolonii, a następnie w humanistycznym gimnazjum, gdzie zdał maturę. Po maturze pracował jako praktykant w księgarni. W 1938 roku rozpoczął studia filologii klasycznej, jednak wkrótce został powołany do wojska, gdzie walczył na różnych frontach II wojny światowej. W 1942 roku ożenił się z Annemarie Chech. Po wojnie był w niewoli amerykańskiej od kwietnia do września 1945 roku. Debiutował w 1947 roku, publikując opowiadania i krótkie teksty.
Dzieła
Böll jest autorem wielu książek, w tym:
- Człowiek z nożami (1948)
- Pociąg przybył punktualnie (1949)
- Przechodniu, powiedz Spar… (1950)
- Gdzie byłeś Adamie? (1951)
- I nie poskarżył się ani słowem (1953)
- Nie strzeżone progi (1954)
- Chleb najwcześniejszych lat (1955)
- Dziennik Irlandzki (1957)
- Bilard o wpół do dziesiątej (1959)
- Zwierzenia klowna (1963)
- Portret grupowy z damą (1971)
- Utracona cześć Katarzyny Blum (1974)
- Śmierć Lohengrina (1977)
- Kobiety na tle krajobrazu z rzeką (1985)
Utwory dramatyczne
Do jego prac dramatycznych należą:
- Die Spurlosen (1957) – słuchowisko
- Eine Stunde Aufenthalt (1957) – słuchowisko
- Ein Schluck Erde (1962) – dramat
Upamiętnienie
Böll jest patronem Fundacji jego imienia, która wspiera działania na rzecz społeczeństwa obywatelskiego, równouprawnienia kobiet oraz zrównoważonego rozwoju. Fundacja ma swoje przedstawicielstwa w 22 krajach, w tym w Polsce.
