Heinkel He 170

Heinkel He 170

Heinkel He 170 to niemiecki samolot rozpoznawczy z okresu II wojny światowej, wykorzystywany przez lotnictwo węgierskie.

Specyfikacja

• Producent: Ernst Heinkel-Flugzeugwerke A.G.
• Typ: Samolot rozpoznawczy
• Konstrukcja: Dolnopłat, metalowa, z klasycznym wciąganym podwoziem
• Załoga: 3 osoby (pilot, nawigator, radiotelegrafista)
• Data oblotu: 1936
• Lata produkcji: 1937–1938
• Napęd: Silnik WM-K-14, 910 KM (670 kW)
• Wymiary:
  • Rozpiętość: 14,8 m
  • Długość: 11,9 m
  • Wysokość: 3,10 m
  • Masa własna: 2300 kg
  • Masa startowa: 3360 kg
• Prędkość maksymalna: 415 km/h
• Pułap: 8000 m
• Zasięg: 1750 km
• Uzbrojenie: 2 karabiny maszynowe kal. 7,8 mm
• Użytkownicy: Węgry

Historia

W 1936 roku węgierskie dowództwo lotnictwa zainteresowało się samolotem Heinkel He 70 i zwróciło się do producenta o modyfikację pod kątem zastosowania silnika gwiazdowego WM-K-14, budowanego na licencji w Węgrzech. W wyniku tych działań powstał model Heinkel He 170V-1, który stał się podstawą do seryjnej produkcji Heinkel He 170A, rozpoczętej we wrześniu 1937 roku. Produkcja zakończyła się w lutym 1938 roku, a łącznie wyprodukowano 18 egzemplarzy.

Użycie w lotnictwie

Samoloty Heinkel He 170A zaczęły być dostarczane do lotnictwa węgierskiego od jesieni 1937 roku. Utworzono z nich grupę dalekiego rozpoznania z dwoma eskadrami, które w 1940 roku prowadziły misje rozpoznawcze nad Rumunią i ZSRR, dokumentując sytuację na froncie. Po 1942 roku samoloty zostały wycofane z działań bojowych i przekształcone w maszyny szkoleniowe oraz łącznikowe.

Konstrukcja

He 170A był trzymiejscowym dolnopłatem o metalowej konstrukcji. Charakteryzował się klasycznym chowanym podwoziem i napędem na silniku gwiazdowym. Samolot miał zmodyfikowany przód kadłuba, aby pomieścić silnik, oraz nowoczesne wnętrze z kabiną pilota, nawigatora i radiotelegrafisty. Skrzydła były zaprojektowane tak, aby wciągać golenie podwozia w locie, a zbiorniki paliwa znajdowały się w skrzydłach.