„`html
Heinkel He 111
Heinkel He 111 to średni bombowiec niemieckiej Luftwaffe, wykorzystywany głównie w początkowej fazie II wojny światowej. Opracowany przez Ernst Heinkel-Flugzeugwerke A.G., samolot był na wyposażeniu Luftwaffe do końca wojny, a w Hiszpanii do 1965 roku.
Historia
Na początku lat 30. XX wieku, Ernst Heinkel rozpoczął prace nad najszybszym samolotem pasażerskim. Samolot He 70 Blitz ustanowił rekordy prędkości, co zwróciło uwagę Luftwaffe na możliwość adaptacji maszyny na bombowiec. W wyniku traktatu wersalskiego, Niemcy nie mogły produkować samolotów bojowych, co skłoniło je do przedstawienia samolotu jako pasażerskiego.
Prototypy i produkcja
Pierwszy prototyp He 111 V1 oblatano 17 listopada 1934 roku. Po dalszym rozwoju powstały wersje He 111A i He 111B, które zyskały popularność w Luftwaffe, szczególnie podczas wojny domowej w Hiszpanii. W miarę rozwoju samolotu wprowadzano nowe wersje, w tym He 111H, który wykorzystywał silniki Junkers Jumo 211, co zwiększyło możliwości operacyjne maszyny.
Wykorzystanie bojowe
He 111 był aktywnie używany na wszystkich frontach II wojny światowej, działając głównie jako bombowiec, ale także w rolach transportowych. Samoloty te brały udział w zmasowanych nalotach, jak na Stalingrad czy w Ardenach. Mimo stopniowego wycofywania z frontu, produkcja trwała do 1944 roku, z ostatnimi wersjami dostosowanymi do holowania szybowców.
Konstrukcja
Kadłub He 111 miał opływowy kształt i był całkowicie metalowej konstrukcji. Wersje różniły się układem kabiny i uzbrojeniem. Późniejsze modele zyskały nowoczesne rozwiązania, takie jak przeszklona część dziobowa i nowe systemy uzbrojenia.
Powojenne losy
Po wojnie, niektóre He 111 przetrwały w Hiszpanii jako CASA 2.111, służąc do 1965 roku. Ostatni zdolny do lotu egzemplarz uległ katastrofie w 2003 roku.
Bibliografia
- David Donald – Bombowce II wojny światowej, Amber 2001.
- Leonard Bridgman – The Heinkel He 111H. Jane’s Fighting Aircraft of World War II, London: Studio, 1946.
„`
