Hawker Typhoon
Hawker Typhoon to brytyjski samolot myśliwsko-bombowy, zaprojektowany przez firmę Hawker Aircraft i oblatany 6 października 1939 roku. Jego produkcja trwała do listopada 1945 roku, a łącznie wyprodukowano 3330 egzemplarzy. Samolot był napędzany silnikami Napier Sabre o różnych mocach, osiągających do 2260 KM.
Historia
W drugiej połowie lat trzydziestych XX wieku w Wielkiej Brytanii rozpoczęto prace nad nowoczesnymi myśliwcami. W odpowiedzi na specyfikację F.18/37, stworzono dwa projekty: Typ R (Hawker Tornado) oraz Typ H (Hawker Typhoon). Prototyp Typhoona oblatano 24 lutego 1940 roku, mimo pewnych problemów z drganiami konstrukcji. Samolot trafił do produkcji seryjnej w 1941 roku.
Wersje i produkcja
- Hawker Typhoon F Mk IA: uzbrojony w 12 karabinów maszynowych.
- Hawker Typhoon F Mk IB: wyposażony w 4 działka Hispano-Suiza kal. 20 mm.
Samolot był używany głównie do ataków na cele naziemne i przechwytywania. Jego mocna konstrukcja, silne uzbrojenie i zdolność do lotów na małych wysokościach przyczyniły się do jego popularności wśród pilotów RAF.
Wykorzystanie w lotnictwie
Hawker Typhoon był używany przez różne dywizjony RAF, w tym 56, 609, 266, 195 i 274. Po raz pierwszy wprowadzono go do walki podczas desantu pod Dieppe w 1942 roku. Polscy piloci również latali na Typhoonach, wykonując zadania myśliwsko-bombowe.
Opis konstrukcji
Typhoon to jednomiejscowy samolot dolnopłatowy o konstrukcji półskorupowej, wykonany z metalu. Posiadał klasyczne chowane podwozie oraz silnik o układzie H i 24 cylindrach. Mimo swoich zalet, był trudny w pilotażu ze względu na dużą siłę na sterach i skłonność do przeciągnięcia.
Podsumowanie
Hawker Typhoon odegrał istotną rolę w II wojnie światowej, szczególnie w operacjach na małych wysokościach. Dzięki swojej sile ognia i wytrzymałości stał się cenionym narzędziem w rękach pilotów RAF.
