Hawelanie – Plemię Zachodniosłowiańskie
Hawelanie, znani również jako Stodoranie, to plemię zachodniosłowiańskie, które około 720 roku osiedliło się na terenach nad rzekami Łabą, Hawelą i Sprewą. Ich główne grody to Hobla (Hobolin) oraz Brenna (Havelberg i Brennaburg).
Nazwa Plemięcia
Nazwa Hawelanie ma germańskie pochodzenie, podczas gdy Stodoranie to termin słowiański. Współczesne formy nazw to Hobolanie, Hoblanie i Oblanie, które wywodzą się od słowiańskiej nazwy rzeki. W literaturze źródłowej występują różne zapisy tej nazwy:
- Haefeldan (Alfred Wielki)
- Hehfeldi (Geograf Bawarski)
- Heveldun (Roczniki Kwedlinburskie)
- Hevelli (Widukind)
- Stoderania (Thietmar)
Wzmianki w Źródłach Historycznych
Geograf Bawarski informuje, że w ziemiach Hawelan istniało osiem grodów. Alfred Wielki w swoich tekstach wskazuje, że Hawelanie to inna nazwa Wieletów. Thietmar z Merseburga podaje, że w 997 roku cesarz, po wyjeździe z Rzymu, spalił kraj Stodoran, znany również jako kraj Hobolan, w reakcji na bunt Słowian.
Dzieje Hawelan
Hawelanie odegrali istotną rolę w historii regionu, a ich interakcje z Zachodem, w tym konflikty z cesarstwem, miały znaczący wpływ na kształtowanie się granic oraz kultury zachodniosłowiańskiej. Ich historia jest bogata i pełna wydarzeń, które przyczyniły się do rozwoju społeczności słowiańskich w tym obszarze.
