Hat trick – definicja i znaczenie
Hat trick, znane również jako hat-trick, to termin sportowy oznaczający osiągnięcie czegoś w liczbie trzech. Pojęcie to pochodzi z krykieta, gdzie zawodnik otrzymuje kapelusz za wyeliminowanie trzech batsmanów w trzech kolejnych rzutach. W innych dyscyplinach, takich jak hokej czy piłka nożna, hat trick odnosi się do zdobycia trzech goli w jednym meczu. W rugby termin ten oznacza zdobycie trzech przyłożeń w jednym spotkaniu.
Hat trick w piłce nożnej
W piłce nożnej klasyczny hat trick to sytuacja, gdy piłkarz zdobywa trzy gole w jednej połowie meczu, przy czym nie są one przerywane przez bramki zdobyte przez innych zawodników. W historii mistrzostw świata wyróżniają się gracze tacy jak:
- Sándor Kocsis (1954)
- Just Fontaine (1958)
- Gerd Müller (1970)
- Gabriel Batistuta (1994, 1998)
- Polscy piłkarze: Ernest Wilimowski (1938), Andrzej Szarmach (1974), Zbigniew Boniek (1982).
Michel Platini jest jedynym zawodnikiem, który zdobył dwa hat tricki na mistrzostwach Europy, oba podczas Euro 1984. Najszybszy hat trick w historii piłki nożnej należy do Tommy’ego Rossa, który zdobył trzy bramki w 90 sekund podczas meczu w 1964 roku.
Hat trick w Formule 1
W Formule 1 termin hat trick odnosi się do osiągnięcia pole position, zwycięstwa i ustanowienia najszybszego okrążenia w jednym Grand Prix lub do zdobycia trzech zwycięstw w trzech kolejnych edycjach tego samego wyścigu. Przykładem jest Felipe Massa, który wygrał Grand Prix Turcji w latach 2006, 2007 i 2008.
Podsumowanie
Hat trick to termin używany w różnych dyscyplinach sportowych, oznaczający osiągnięcie trzech sukcesów w jednym wydarzeniu. W piłce nożnej i krykiecie ma szczególne znaczenie, odzwierciedlając umiejętności i osiągnięcia zawodników.
