„`html
Ḥasan ibn ʿAli ibn Abī Ṭālib
Ḥasan ibn ʿAli ibn Abī Ṭālib (arab. الحسن بن علي بن أبي طالب, ur. 4 marca 625 – zm. 2 kwietnia 670) był drugim prawowitym przywódcą muzułmańskiej wspólnoty według szyitów. Jako wnuk Mahometa, syn Fatimy i Alego oraz starszy brat Husajna, odegrał kluczową rolę w historii wczesnego islamu.
Życiorys
Po śmierci ojca, Alego, Hasan został ogłoszony jego następcą przez zwolenników. Zrezygnował jednak z pretensji do kalifatu, aby uniknąć dalszych konfliktów (fitna). W zamian Mu’awija I obiecał mu znaczną sumę pieniędzy, ziemię oraz zaprzestanie prześladowań Ahl al-Bajt.
Po osiedleniu się w Medynie relacje między Hasanem a Mu’awiją pogorszyły się. Mu’awija naciskał, aby Hasan uznał jego władzę jako prawowitą. Gdy Hasan odmówił, został otruty przez swoją żonę Dżadę bint al-Aszat na rozkaz Mu’awiji.
Informacje dodatkowe
- Data urodzenia: 4 marca 625
- Miejsce urodzenia: Medyna
- Data śmierci: 2 kwietnia 670
- Miejsce śmierci: Medyna
- Przyczyna śmierci: Otrucie z rozkazu Mu’awiji I
- Miejsce spoczynku: Cmentarz al-Baki
- Rodzina:
- Ojciec: Ali ibn Abi Talib
- Matka: Fatima
- Rodzeństwo: Husajn ibn Ali
- Małżeństwa: Siedem żon
- Dzieci: Od sześciu do dziesięciu (źródła sprzeczne)
Podsumowanie
Ḥasan ibn ʿAli, będąc kluczową postacią w historii islamu, zrezygnował z roszczeń do kalifatu, aby zapobiec konfliktom wewnętrznym. Jego śmierć, będąca wynikiem otrucia, zakończyła jego krótki, ale znaczący wpływ na społeczność muzułmańską.
Kategorie
- Imamowie szyiccy
- Ludzie urodzeni w Medynie
- Urodzeni w VII wieku
- Zmarli w 670
„`
