„`html
Harold Abrahams
Harold Maurice Abrahams (15 grudnia 1899 – 14 stycznia 1978) był brytyjskim lekkoatletą i sprinterem, który zdobył dwa medale olimpijskie. Urodził się w rodzinie żydowskich imigrantów z Litwy w Bedford. Jego starszy brat, Sidney, również był lekkoatletą, olimpijczykiem i późniejszym prezesem Sądu Najwyższego Cejlonu.
Kariera sportowa
Abrahams studiował prawo na Uniwersytecie Cambridge, jednocześnie uprawiając lekką atletykę, głównie biegi krótkie oraz skok w dal. Wziął udział w Igrzyskach Olimpijskich w 1920 roku w Antwerpii, gdzie zajął 4. miejsce w sztafecie 4 × 100 m i uczestniczył w biegach na 100 m, 200 m oraz skoku w dal, jednak bez sukcesów.
W 1923 roku, pod wpływem Erica Liddella, zaczął trenować pod okiem Sama Mussabiniego. Na miesiąc przed Igrzyskami Olimpijskimi w 1924 roku poprawił rekord Anglii w skoku w dal na 7,37 m, który utrzymał się przez następne 32 lata. Na tych igrzyskach w Paryżu zdobył złoty medal w biegu na 100 m oraz srebrny w sztafecie 4 × 100 m, a także zajął 6. miejsce w biegu na 200 m.
W 1925 roku złamał nogę, co zakończyło jego karierę sportową, a następnie pracował jako dziennikarz sportowy. W 1934 roku przeszedł na katolicyzm. Wzywał do przeciwdziałania bojkotowi Igrzysk Olimpijskich w Berlinie w 1936 roku, co wzbudziło kontrowersje wśród brytyjskich Żydów.
Historia jego występu na igrzyskach w Paryżu została przedstawiona w filmie Rydwany ognia z 1981 roku, w reżyserii Hugh Hudsona, w którym rolę Abrahamsa zagrał Ben Cross.
Rekordy życiowe
- 100 y – 9,9 s (1924)
- 100 m – 10,6 s (1924)
- 220 y – 21,6 s (1923)
- 200 m – 21,9 s (1924)
- 440 y – 50,8 s (1923)
- Skok w dal – 7,38 m (1924)
Podsumowanie
Harold Abrahams był wybitnym brytyjskim lekkoatletą, który zdobył uznanie na arenie międzynarodowej, a jego osiągnięcia sportowe oraz historia życia stały się inspiracją dla wielu pokoleń.
„`
