Harfa laserowa
Harfa laserowa to instrument muzyczny z grupy elektrooptycznych, stworzony przez Bernarda Szajnera w 1981 roku. Początkowo konstrukcja wykorzystywała mocne lasery, co stwarzało ryzyko dla użytkowników, wymagając zastosowania specjalnych okularów i rękawic z azbestu. Obecnie używa się bezpieczniejszych, mniej intensywnych laserów.
Instrument działa jako kontroler, co oznacza, że nie wydaje dźwięku bez podłączenia do syntezatora. Kluczowe elementy harfy to:
- generator wiązki
- pryzmat rozpraszający
- zespół fotorezystorów
- sekcja MIDI
Harfa laserowa znajduje głównie zastosowanie w muzyce na żywo i była wykorzystywana przez artystów takich jak Bernard Szajner, Jean Michel Jarre, Claude Lifante i Sebastien Pamart.
Rozwój technologii harfy laserowej
W 2008 roku Maurizio Carelli, włoski inżynier, zaprezentował przenośną harfę laserową „KromaLASER KL-250” z mocą lasera 100 mW. Po tym prototypie, stworzył mocniejszą wersję „KromaLASER KL-450”, która oferowała pełną oktawę dźwięków diatonicznych i chromatycznych z zielonymi i czerwonymi wiązkami laserowymi.
Pod koniec 2010 roku Carelli wprowadził kolorową wersję harfy, model „KromaLASER KL-PRO”, która działa niezależnie od światła dziennego i ma moc lasera 1 W. Opracował także skanery laserowe obsługujące stacje dysków ILDA oraz pierwszy wielokolorowy kontroler harfy laserowej KL-Kontrol, który korzysta z czujnika odpornego na światło dzienne i sztuczne.
Podsumowanie
Harfa laserowa jest innowacyjnym instrumentem, który ewoluował od niebezpiecznego narzędzia do bezpiecznego i wszechstronnego instrumentu muzycznego, wykorzystywanego przez wielu artystów na całym świecie.
