Hans Fallada – Biografia
Hans Fallada, właściwie Rudolf Ditzen, urodził się 21 lipca 1893 roku w Greifswaldzie, a zmarł 5 lutego 1947 roku w Berlinie. Był niemieckim pisarzem, znanym z powieści o tematyce społecznej.
Dzieciństwo spędził w Berlinie, gdzie jego ojciec, sędzia, planował, aby został prawnikiem. Fallada miał trudności w nawiązywaniu relacji z rówieśnikami, co doprowadziło go do kryzysu psychicznego w młodości. Po fatalnym wypadku ze swoim przyjacielem, trafił do kliniki psychiatrycznej, gdzie został uniewinniony jako niepoczytalny.
W czasie I wojny światowej Fallada zgłosił się do wojska, jednak został odrzucony. W latach 1917–1919 zmagał się z alkoholizmem oraz uzależnieniem od morfiny. Jego pierwsze powieści nie przyniosły sukcesu, a on sam był zmuszony do pracy w różnych zawodach, m.in. jako zarządca dóbr.
W 1933 roku, po doniesieniu sąsiadów, Fallada został na krótko uwięziony. Jego powieść Kto jadał z blaszanej miski ukazała się w czasach III Rzeszy. Z powodu cenzury, autor skupił się na literaturze rozrywkowej. Żył w trudnych warunkach, a jego nałogi prowadziły do kolejnych problemów prawnych.
W 1944 roku rozwiódł się z żoną, a po pewnym czasie został umieszczony w zakładzie psychiatrycznym, gdzie napisał powieść Pijak. W lutym 1945 roku ożenił się z Ursulą Losch i objął stanowisko tymczasowego burmistrza Feldbergu w Meklemburgii. Następnie przeniósł się do Berlina, gdzie pracował jako dziennikarz.
Jego ostatnia powieść, Zmora, powstała w odizolowanej dzielnicy Berlina, a wiele jego dzieł zostało opublikowanych pośmiertnie.
Najważniejsze Utwory
- Der junge Goedeschal, 1920
- Kleiner Mann, was nun?, 1932 (wyd. polskie: I cóż dalej, szary człowieku?, 1934)
- Wer einmal aus dem Blechnapf frißt, 1932 (wyd. polskie: Czyż nie ma powrotu?, 1958)
- Der Trinker, 1944 (wyd. polskie: Pijak, 1957)
- Jeder stirbt für sich allein, 1947 (wyd. polskie: Każdy umiera w samotności, 1950)
