Hannes Olof Gösta Alfvén
Hannes Olof Gösta Alfvén (30 maja 1908 – 2 kwietnia 1995) był szwedzkim fizykiem, laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 1970 roku. Otrzymał ją za badania w zakresie magnetohydrodynamiki oraz ich zastosowanie do fizyki plazmy. Alfvén był również twórcą podstaw elektrodynamiki kosmicznej i współtwórcą magnetohydrodynamiki.
Życiorys
W latach 1940–1973 Alfvén był profesorem w Królewskim Instytucie Technologicznym w Sztokholmie oraz członkiem Szwedzkiej Akademii Nauk. Odkrył fale magnetohydrodynamiczne w plazmie, znane jako fale Alfvéna. W swoich badaniach wykazał, że szybki ruch wirowy młodego Słońca mógł przenieść się na otaczający go obłok gazowy, co przyczyniło się do formowania planet. Powiązał także burze słoneczne z powstawaniem zórz polarnych.
Alfvén krytycznie podchodził do uznawanych teorii naukowych. Uważał, że to plazma i oddziaływania elektromagnetyczne, a nie grawitacja, mają kluczowe znaczenie w ewolucji Wszechświata. Zasugerował również równowagę między materią a antymaterią w kosmosie oraz ufundował medal dla osoby, która udowodni, że Alfa Centauri nie jest zbudowana z antymaterii.
Na podstawie jego prac powstał kontrowersyjny elektryczny model kosmosu zaproponowany przez Ralpha E. Juergensa.
Wybór publikacji
- 1950 – Cosmical Electrodynamics
- 1954 – On the Origin of the Solar System
- 1966 – Worlds-Antiworlds: Antimatter in Cosmology
- 1968 – The Great Computer: A Vision (jako Olof Johannesson)
- 1969 – Atom, Man, and the Universe: A Long Chain of Complications
- 1972 – Living on the Third Planet
- 1975 – Structure and Evolutionary History of the Solar System (wsp. Gustaf Arrhenius)
- 1981 – Cosmic Plasma
Odznaczenia
- 1950 – The Polhem Prize
- 1958 – John Ericsson Medal
- 1967 – Gold Medal of the Royal Astronomical Society
- 1970 – Nobel Prize in Physics
- 1971 – M.V. Lomonosov Gold Medal
- 1971 – Franklin Medal
- 1980 – Roland Eötvös Medal, COSPAR
- 1982 – Carl XVI Gustaf Medal
- 1988 – William Bowie Medal, AGU
