Hala Izerska
Hala Izerska, znana również jako Izerska Łąka, to górska łąka położona na wysokości 840–880 m n.p.m. w dolinie Izery w Górach Izerskich. Nazwa została wprowadzona w latach 50. XX wieku przez Tadeusza Stecia, mimo że tradycyjnie w Sudetach preferowana jest terminologia „łąka”.
Klimat
Klimat Hali Izerskiej jest zbliżony do subalpejskiego piętra Karkonoszy, co jest efektem napływu chłodnego powietrza atlantyckiego. Latem zdarzają się ujemne temperatury, a śnieg może zalegać aż do maja. Hala Izerska jest uważana za polski biegun zimna, notując najniższe średnie roczne temperatury w kraju. Roczna suma opadów wynosi około 1500 mm, co jest porównywalne z Karkonoszami i Tatrami.
Przyroda
W okolicy Hali Izerskiej występują charakterystyczne dla torfowisk rośliny, takie jak bażyna czarna, turzyca skąpokwiatowa, wełnianka pochwowata oraz rosiczka okrągłolistna. Hala ta jest również miejscem najniższego stanowiska kosodrzewiny w Sudetach. Część obszaru wchodzi w skład rezerwatu przyrody Torfowiska Doliny Izery, który jest częścią obszaru Ramsar.
Turystyka
Na Hali Izerskiej znajduje się schronisko Chatka Górzystów, jedyny ocalały obiekt z niegdyś istniejącej wioski Gross-Iser. Do schroniska prowadzą utwardzone drogi rowerowe oraz piesze szlaki turystyczne i narciarskie, w tym trasy z Świeradowa-Zdroju.
Szlaki turystyczne
- do Jakuszyc
- ze Stogu Izerskiego na Rozdroże Izerskie
- z Polany Izerskiej do Szklarskiej Poręby
