„`html
Habib Bourguiba
Habib Bourguiba (3 sierpnia 1903 – 6 kwietnia 2000) był tunezyjskim politykiem, który pełnił funkcję pierwszego prezydenta niepodległej Tunezji w latach 1957-1987. Wcześniej był premierem Królestwa Tunezji oraz ministrem spraw zagranicznych i obrony w latach 1956-1957.
Życiorys
Bourguiba urodził się w Monastyrze jako siódme dziecko Alego Burgiby, emerytowanego porucznika armii beja. W młodości przeniósł się do Tunisu, gdzie rozpoczął edukację w kulturze francuskiej. W 1924 roku studiował prawo i politologię na Sorbonie, nawiązując kontakty z intelektualistami z Maroka i Algierii, co przyczyniło się do jego zaangażowania w ruch niepodległościowy.
Działalność polityczna
- W 1958 roku włączył Tunezję do Ligi Państw Arabskich.
- Prezentował umiarkowane stanowisko wobec Izraela, mimo wysłania sił na wsparcie antyizraelskich działań podczas wojen w latach 60. i 70.
- W latach 70. stawał się coraz bardziej autorytarny, a w latach 80. narastała opozycja ze strony islamistów.
- Ostatnie lata życia spędził w areszcie domowym, zmarł w 2000 roku i został pochowany w rodzinnym mauzoleum.
Rodzina
Bourguiba był dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną była Francuzka Mathilde Lorrain, z którą rozwiódł się w 1961 roku. Następnie ożenił się z Tunezyjką Wassilą ben Ammara, z którą rozwiódł się w 1986 roku. Miał jednego syna, Habiba Bourguibę juniora.
Podsumowanie
Bourguiba odegrał kluczową rolę w historii Tunezji, wprowadzając kraj na drogę niepodległości oraz reform, jednak jego rządy były również naznaczone autorytaryzmem i konfliktami z opozycją. Jego dziedzictwo jest przedmiotem zarówno uznania, jak i krytyki.
„`
