„`html
Konstelacja Feniks
Feniks (łac. Phoenix, skrót Phe) to konstelacja położona w południowej części nieba, przy granicy Erydanu. Jest to 37. co do wielkości konstelacja, niewidoczna z terenu Polski, z około 40 gwiazdami widocznymi gołym okiem. Feniks został wprowadzony przez holenderskiego astronoma Petrusa Planciusa pod koniec XVI wieku i opisany w dziele Uranometria przez Johanna Bayera w 1603 roku. Wcześniej gwiazdy tej konstelacji należały do gwiazdozbioru Erydanu.
Mity i legendy
Mity o feniksie przedstawiają go jako pięknego ptaka, który żył 500 lat. Po śmierci w płomieniach, z jego prochów odradzał się nowy feniks, co symbolizowało cykl życia. Różne kultury nazywały tę konstelację ptakiem, w tym Gryfem, Orłem czy Ognistym Ptakiem.
Obiekty konstelacji
Konstelacja Feniks, oddalona od Drogi Mlecznej, zawiera kilka interesujących obiektów dla amatorów astronomii, takich jak gwiazdy podwójne i galaktyki.
Gwiazdy Feniksa
- Alfa Phoenicis (α Phe) – Ankaa: Jasność 2,40m, pomarańczowy olbrzym, odległość 77 lat świetlnych, układ spektroskopowo podwójny.
- Beta Phoenicis (β Phe): Jasność 3,32m, układ podwójny z dwoma żółtymi olbrzymami, odległość 165-200 lat świetlnych.
- Gamma Phoenicis (γ Phe): Jasność 3,39-3,49m, czerwony olbrzym, odległość 234 lat świetlnych.
- Zeta Phoenicis: Układ wielokrotny z dwiema najjaśniejszymi gwiazdami zmieniającymi jasność od 3,9 do 4,4m, odległość około 300 lat świetlnych.
- SX Phoenicis: Prototyp zmiennych gwiazd tej samej nazwy.
Galaktyki w konstelacji
W konstelacji Feniks nie ma jasnych obiektów głębokiego nieba, jednak wyróżniają się następujące galaktyki:
- NGC 625: Najjaśniejsza galaktyka o jasności 11,7m, łatwa do obserwacji przy użyciu teleskopu 20 cm.
- Kwartet Roberta: Grupa czterech galaktyk, w tym NGC 89, NGC 88, NGC 87 i NGC 92, odległa o 160 milionów lat świetlnych.
„`
