Gwiazdozbiór
Gwiazdozbiór, z łac. constellatio, to obszar na sferze niebieskiej zdefiniowany przez Międzynarodową Unię Astronomiczną. Gwiazdy w konstelacjach nie są zazwyczaj fizycznie związane, a ich bliskie położenie na niebie wynika z efektu rzutowania ich położeń.
Historia gwiazdozbiorów
Tradycja łączenia gwiazd w asteryzmy ma swoje korzenie w starożytności, z najstarszymi wzmiankami pochodzącymi sprzed około 4000 lat p.n.e. Babilończycy w V wieku p.n.e. podzielili niebo na 12 odcinków, tworząc zodiak. Ptolemeusz w dziele Almagest wyróżnił 48 konstelacji, z których 47 przetrwało do dziś, obejmując głównie gwiazdozbiory północnego nieba.
W XV wieku, dzięki odkryciom geograficznym, poznano również południową sferę nieba. W 1595 roku Pieter Keyser i Frederick de Houtman oznaczyli 12 nowych konstelacji południowych, które znalazły się w atlasie Uranometria opublikowanym w 1603 roku przez Johanna Bayera.
Na początku XVII wieku Tycho Brahe wyodrębnił konstelację „Warkocz Bereniki”. Gdański astronom Jan Heweliusz, w swoim dziele Firmamentum, dodał 11 nowych gwiazdozbiorów, z czego 7 przetrwało do dziś. Francuski opat Nicolas-Louis de Lacaille w latach 1751-1753 dodał kolejne 14 konstelacji, a także podzielił starożytny gwiazdozbiór Argo na trzy części.
Ostateczny podział sfery niebieskiej na 88 gwiazdozbiorów został zatwierdzony przez Międzynarodową Unię Astronomiczną w 1930 roku.
Rodzaje gwiazdozbiorów
- Gwiazdozbiory okołobiegunowe północne
- Gwiazdozbiory zimowe
- Gwiazdozbiory wiosenne
- Gwiazdozbiory letnie
- Gwiazdozbiory jesienne
- Gwiazdozbiory okołobiegunowe południowe
