Guzik: Element ubioru
Guzik jest kluczowym elementem ubioru, używanym do zapinania odzieży, takiej jak płaszcze, swetry czy spodnie. Najczęściej ma kształt koła i jest wykonany z plastiku, metalu lub innych materiałów. Historia guzików sięga XIII wieku, kiedy to zaczęto je przyszywać do ubrań. Alternatywą dla guzików są napy oraz spinki. Termin „guzik” odnosi się także do różnych typów przycisków.
Historia guzików
Guziki były używane już w czasach cywilizacji doliny Indusu (około 2800-2600 p.n.e.) oraz w epoce brązu w Chinach (2000-1500 p.n.e.) i w starożytnym Rzymie. W dolinie Indusu guziki wykonane z muszelek miały funkcję dekoracyjną i przyjmowały różne kształty geometryczne. Przez długi czas guziki pełniły funkcję ornamentalną. Najstarsze znane guziki pochodzą z Mohendżo-Daro i mają ponad 5000 lat.
Guziki służące do zapinania odzieży pojawiły się w Niemczech w XIII wieku i szybko zyskały popularność w średniowiecznej Europie. W XII wieku w poemacie La Chanson de Roland guziki określano jako „małe rzeczy bez wartości”, jednak z biegiem lat stały się one cenionymi elementami dekoracyjnymi w odzieży możnych i królów. Guziki weszły do powszechnego użytku w połowie XVI wieku, a ich złote lata przypadały na okres 1830–1850, kiedy producenci rywalizowali w tworzeniu wykwintnych wzorów oraz wysokiej jakości wykonania, w tym masowej produkcji guzików szklanych od 1840 roku.
Kolekcjonerstwo guzików
Kolekcjonowanie guzików znane jest jako filobutonistyka.
