Gustaw Junosza Bojanowski
Gustaw Junosza Bojanowski (1889-1957) był polskim poetą, prozaikiem oraz działaczem społecznym. Urodził się 28 września 1889 roku w Gołuchowie, a zmarł 17 grudnia 1957 roku w Ostrowie Wielkopolskim.
Życiorys
Bojanowski był synem Stefana Bojanowskiego i Heleny Zabłockiej. Ukończył Gimnazjum im. Jana III Sobieskiego w Krakowie, a następnie Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W trakcie studiów wykazał się talentem malarskim, jednak odmówił propozycji studiów w tym kierunku. Po I wojnie światowej osiedlił się w Ostrowie Wielkopolskim, gdzie pracował w administracji państwowej jako referendarz i wicestarosta powiatowy.
W latach międzywojennych angażował się w życie społeczne, prowadził odczyty i publikował w lokalnej prasie. Specjalizował się w literaturze romantycznej, a jego dorobek literacki obejmuje m.in. powieści i eseje.
W 1925 roku ożenił się z Marią Niegolewską, z którą miał troje dzieci: Helenę, Bogusława i Rafała.
Dorobek literacki
- Rękopis dla wnuków (1955)
- Śladem wędrowników (1955)
- Tydzień w Antoninie (1956)
- Wskrzeszenie (w tym: Koniec sielanki, Rozbitki, Pax)
- Łan pszenicy
- Dookoła legendy
- Rzecz o Mickiewiczu
- Pochodnia
Ordery i odznaczenia
Bojanowski został dwukrotnie odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi (1934, 1939).
Upamiętnienie
Jego imię nosi jedna z ulic w Ostrowie Wielkopolskim oraz Biblioteka Publiczna Gminy Przygodzice.
Pochówek
Gustaw Bojanowski został pochowany w rodzinnym grobowcu na Starym Cmentarzu w Ostrowie Wielkopolskim.
