Guillaume de Beaujeu (zm. 18 maja 1291 w Akce) był dwudziestym pierwszym wielkim mistrzem zakonu templariuszy.
Życiorys
Guillaume de Beaujeu był czwartym synem Guicharda z Beaujeu oraz Katarzyny z Clermont, spokrewnionym z Karolem Andegaweńskim. W 1271 roku pełnił rolę komandora zakonu w hrabstwie Trypolisu, a później był preceptorem południowych Włoch i Sycylii.
Jako wielki mistrz przebywał w Francji, Hiszpanii i Anglii, gdzie przez dwa lata wizytował komandorie, zbierając fundusze na wsparcie zakonu w Ziemi Świętej. Po przybyciu do Ziemi Świętej zaangażował się w wewnętrzne konflikty między rodami chrześcijańskimi, jednak z czasem stał się mediatorem w tych sporach, zdając sobie sprawę z ich negatywnego wpływu na obronność Królestwa Łacińskiego.
W 1274 roku przewodniczył delegacji templariuszy na soborze w Lyonie oraz dążył do organizacji kolejnej wyprawy krzyżowej. Cieszył się dużym autorytetem, a nawet szacunkiem ze strony muzułmańskich przeciwników. Zginął podczas obrony Akki, trafiony strzałą.
Przypisy
- Kategoria: Wielcy mistrzowie zakonu templariuszy
- Kategoria: Urodzeni w XIII wieku
- Kategoria: Zmarli w 1291
