Guillaume Apollinaire
Guillaume Albert Vladimir Alexandre Apollinaire de Kostrowitzky, znany jako Guillaume Apollinaire, urodził się 26 sierpnia 1880 roku w Rzymie, a zmarł 9 listopada 1918 roku w Paryżu. Był francuskim pisarzem i krytykiem sztuki o polskich korzeniach, uznawanym za jednego z głównych przedstawicieli awangardy poetyckiej i twórcę terminu surrealizm.
Życiorys
Apollinaire pochodził ze szlacheckiej rodziny. Jego matką była polska szlachcianka, Angelika Kostrowicka, a ojcem najprawdopodobniej włoski arystokrata. W dzieciństwie mieszkał w Rzymie, a później w Monako, gdzie uczęszczał do różnych szkół. Po przeprowadzce do Paryża w 1899 roku, rozpoczął swoją przygodę z literaturą, pisząc pierwsze utwory.
W 1901 roku zadebiutował jako poeta, a w 1902 roku jako prozaik. Apollinaire stał się kluczową postacią w paryskiej bohemie artystycznej, współpracując z takimi artystami jak Pablo Picasso i André Breton. W 1914 roku ochotniczo wstąpił do Legii Cudzoziemskiej, a po odniesieniu rany w 1916 roku został przeniesiony do rezerwy. Zmarł na grypę 'hiszpankę’ w 1918 roku.
Twórczość
Apollinaire był związany z różnymi nurtami artystycznymi, w tym fowizmem i kubizmem, ale jego twórczość nie ograniczała się do żadnego konkretnego 'izmu’. Uznawany jest za prekursora surrealizmu, a jego najbardziej znane zbiory poezji to Alkohole i Kaligramy. Oprócz poezji, pisał także prozę i eseje, a jego wpływ na awangardę był znaczący.
Wybrane dzieła
- 1901 – Wiersze nadreńskie
- 1913 – Alkohole
- 1916 – Poeta zamordowany
- 1918 – Kaligramy
Podsumowanie
Guillaume Apollinaire to kluczowa postać w historii literatury, której twórczość łączyła różne nurty artystyczne i miała znaczący wpływ na rozwój poezji i sztuki XX wieku. Jego prace pozostają inspiracją dla kolejnych pokoleń artystów i pisarzy.
