Guadalcanal
Guadalcanal, znana jako Isatabu, to druga co do wielkości wyspa w archipelagu Wysp Salomona, o powierzchni 5302 km². Należy do państwa Wyspy Salomona i została nazwana przez hiszpańskiego odkrywcę Álvara de Mendañę de Neyrę. Największym miastem i stolicą wyspy jest Honiara, położona na północnym wybrzeżu, w pobliżu historycznego przyczółka amerykańskiego z czasów II wojny światowej. W 1990 roku wyspa miała około 50 tys. mieszkańców.
Geografia i fauna
Powierzchnia Guadalcanal jest górzysta i pokryta dżunglą, z najwyższym szczytem wulkanem Popomanaseu, który wznosi się na 2332 m n.p.m. Fauna wyspy obejmuje różnorodne gatunki, w tym pałanki, nietoperze, małe gryzonie oraz kolorowe papugi. Występują tu również krokodyle różańcowe, jadowite węże oraz pareczniki, których ukąszenia są bolesne. Problemem zdrowotnym na wyspie jest malaria.
Gospodarka
Gospodarka Guadalcanal opiera się głównie na rolnictwie, a przemysł jest słabo rozwinięty. Władze lokalne liczą na rozwój turystyki jako źródła dochodów.
Historia
Guadalcanal została odkryta w 1568 przez Álvara de Mendañę de Neyrę. W czasie II wojny światowej, w czerwcu 1942 roku, wyspa została zajęta przez Japończyków. Od 7 sierpnia 1942 do 8 lutego 1943 trwały intensywne walki pomiędzy amerykańskimi siłami a Japończykami, które zakończyły się ostatecznym opanowaniem wyspy przez Amerykanów. W trakcie tych działań miały miejsce liczne bitwy morskie, a cieśnina między Guadalcanalem a pobliskimi wyspami zyskała nazwę Ironbottom Sound.
Zamieszki polityczne
W 1998 roku na Guadalcanal doszło do zamieszek etnicznych, skierowanych przeciw imigrantom z wyspy Malaita. Dwa ugrupowania bojówkarskie, Ruch Wolności Isatabu oraz Orły z Malaita, zaczęły toczyć ze sobą walki. W lipcu 2000 roku Orły zdobyły Honiarę, zmuszając premiera do ustąpienia. W 2003 roku, w odpowiedzi na rosnący chaos, na Guadalcanal wysłano międzynarodowe siły pokojowe z Australii oraz innych krajów Oceanii. Sytuacja polityczna na wyspie pozostaje niestabilna i przyczynia się do kryzysu gospodarczego.
