Grzywna – jednostka masy i płatnicza
Grzywna to jednostka masy, która była powszechnie stosowana w średniowiecznej Polsce, Czechach oraz na Rusi. Służyła również jako jednostka monetarna. Grzywna mennicza w Polsce odpowiadała masie około połowy funta karolińskiego, co wynosiło około 183,5 g.
Rodzaje grzywien
W średniowieczu wyróżniano różne rodzaje grzywien, które pełniły różne funkcje:
- Grzywna mennicza polska: W XIV i XV wieku reprezentowała wartość grzywny menniczej.
- Grzywna pruska: Odpowiadała masie około 195 g i była podzielona na 60 szelągów.
- Grzywna praska: Wartość 60 groszy praskich.
- Grzywny żelazne: Takie jak grzywna siekieropodobna i grzywna grotopodobna, które funkcjonowały jako płacidło.
Podział grzywien menniczych
Grzywna mennicza polska była podzielona na różne jednostki monetarne, co przedstawia się następująco:
- 1 grzywna mennicza polska = 4 wiardunki
- 1 grzywna mennicza polska = 24 skojce
- 1 grzywna mennicza polska = 240 denarów
- 240 denarów = 480 oboli (II poł. XI w.)
- Do 1398: 768 denarów
- Od 1398 do 1506: 864 denarów
Grzywna miała zatem istotne znaczenie zarówno jako jednostka masy, jak i jednostka płatnicza w średniowiecznej gospodarce. Jej różnorodność pokazuje, jak skomplikowany był system monetarny w tym okresie.
