Grzybica strzygąca
Grzybica strzygąca, znana również jako tinea capitis trichophytica, jest jedną z form grzybicy skóry głowy. Najczęściej wywoływana jest przez dermatofity z rodzaju Trichophyton, takie jak Trichophyton tonsurans i Trichophyton violaceum. W Stanach Zjednoczonych dominującymi patogenami są Microsporum audouinii oraz Trichophyton tonsurans.
Objawy
Grzybica strzygąca występuje w dwóch postaciach: powierzchniowej i głębokiej.
- Postać powierzchniowa: Charakteryzuje się okrągłymi ogniskami wykwitów z przerzedzonymi, zniszczonymi włosami.
- Postać głęboka: Często występuje u dzieci lub mężczyzn na brodzie. Może powodować ostry stan zapalny, bolesne guzki oraz trwałe wyłysienia.
W niektórych przypadkach po okresie pokwitania może wystąpić samowyleczenie bez blizn.
Patologia
Grzybica rozwija się, gdy patogen dostaje się na uszkodzoną skórę głowy. Przyczynami uszkodzeń mogą być:
- Urazy skóry głowy
- Ciasne fryzury
- Używanie zainfekowanych narzędzi do stylizacji włosów
Rozprzestrzenianie się grzybów jest ułatwione przez czynniki takie jak ubóstwo, zła higiena i przeludnienie. Grzyb wnika w naskórek, atakuje mieszki włosowe i prowadzi do ich osłabienia, co skutkuje wypadaniem włosów.
Leczenie
Leczenie grzybicy skóry głowy jest wyzwaniem, mimo dostępności nowoczesnych leków. W USA stosuje się głównie gryzeofulwinę jako jedyny zatwierdzony lek, który może powodować działania niepożądane. Badania pokazują, że skuteczność leczenia jest różna, z początkowym odsetkiem odpowiedzi wynoszącym jedynie 52,2% po 6 tygodniach.
Obecnie w praktyce klinicznej zaleca się wyższe dawki gryzeofulwiny, sięgające 20 mg/kg/dzień przez 8 tygodni.
