Grzegorz Kuźniewicz
Grzegorz Kuźniewicz, ukr. Григорій Кузневич, był ukraińskim rzeźbiarzem, urodzonym 30 września 1871 roku w Starym Bruśnie, zmarłym 9 stycznia 1948 roku w Hanaczówce. Początkowo pracował jako kamieniarz, a następnie zdobył wykształcenie artystyczne we Lwowie i Włoszech. Po wyjeździe do USA, jego prace można było zobaczyć w Nowym Jorku oraz innych miastach, gdzie dekorował obiekty świeckie i kościelne.
Życiorys
Kuźniewicz był siódmym dzieckiem w biednej ukraińskiej rodzinie. Jego talent dostrzegł architekt Julian Zacharewicz, który pomógł mu uzyskać stypendium na studia w Lwowie. W trakcie nauki pracował w warsztacie polskiego rzeźbiarza Juliana Markowskiego, uczestnicząc w realizacji wielu projektów publicznych w Lwowie.
W 1899 roku wyjechał do Włoch, gdzie zdobył srebrne medale za rzeźby „Garncarz” i „Pierwszy rolnik”. Po powrocie do Lwowa w 1902 roku, kontynuował pracę nad pomnikami i dekoracjami architektonicznymi. W 1907 roku, z braku zamówień, przeniósł się do USA, gdzie pracował nad dekoracjami mostów i budowli. Po I wojnie światowej wrócił do Starego Brusna, gdzie zajmował się głównie tworzeniem nagrobków.
Dzieła
Do najważniejszych prac Kuźniewicza należą:
- Pomnik w Horyńcu, upamiętniający żołnierzy polskich z wojny polsko-ukraińskiej (1928).
- Statua św. Piotra i Pawła dla kościoła w Sokalu.
- Polichromia cerkwi w Cieszanowie (1936-1937).
- Ikonostas cerkwi w Starym Bruśnie (nie istnieje, ocalałe ikony w muzeum w Lubaczowie).
- Pomnik Bartosza Głowackiego w Lwowie (odsłonięty w 1906 roku).
Ostatnie lata i śmierć
Po II wojnie światowej Kuźniewicz zadeklarował przynależność do narodowości ukraińskiej. W 1946 roku przeniósł się do Hanaczówki, gdzie naprawiał zegarki. Zmarł 9 stycznia 1948 roku. Jego nagrobek postawiono dopiero w 1976 roku.
Bibliografia
- Stefan Lew, Ludowy ośrodek kamieniarski w Bruśnie
- P. Wład, M. Wiśniewski, Roztocze Wschodnie
- Marek Jawor, Uzdrowisko Horyniec Zdrój i okolice
- Brusno, (nie)istnienie w kamieniu, „Magurycz”, 2013
