Grzegorz IX – Papież (1227-1241)
Grzegorz IX (właściwie Ugolino di Conti di Segni) urodził się pomiędzy 1160 a 1170 rokiem w Anagni. Zmarł 22 sierpnia 1241 roku w Rzymie. Pełnił urząd papieża od 19 marca 1227 roku, kontynuując politykę swoich poprzedników, Grzegorza VII i Innocentego III, w zakresie przewagi papieskiej.
Życiorys
Wczesne życie
Grzegorz IX studiował w Paryżu i Bolonii. W grudniu 1198 roku został kardynałem-diakonem Sant’Eustachio, a w kolejnych latach piastował różne godności kardynalskie, w tym kardynała-biskupa Ostia e Velletri. W 1217 roku został protektorem zakonu franciszkanów w Kurii Rzymskiej. Pełnił także funkcję legata papieskiego w Niemczech, Francji i północnych Włoszech.
Pontyfikat
Jako papież Grzegorz IX był zwolennikiem wypraw krzyżowych. W 1227 roku ekskomunikował cesarza Fryderyka II za opóźnienia w krucjacie. Po niepowodzeniach militarnych, Grzegorz zawarł pokój w Ceprano w 1230 roku, ale konflikty z cesarzem wznowiły się w kolejnych latach. W 1239 roku ponownie ekskomunikował Fryderyka za jego działania przeciw Państwu Kościelnemu. Grzegorz IX zmarł w Rzymie w 1241 roku, w obliczu trudnej sytuacji militarnej.
Działalność religijna i walki z herezją
Grzegorz IX był bliskim przyjacielem św. Franciszka z Asyżu i kanonizował go w 1228 roku. Wprowadził także zasady dla klarysek oraz zatwierdził zbiór prawa kanonicznego, znany jako Dekrety, który obowiązywał do 1918 roku.
Papieska inkwizycja zyskała formalne podstawy za jego pontyfikatu. W 1231 roku wprowadził urząd inkwizytorów heretyckiej przewrotności, a jego dekret dotyczący herezji doprowadził do zaostrzenia walki z ruchami heretyckimi. W 1239 roku potępił Talmud i nakazał spalenie tych ksiąg, traktując je jako zagrożenie dla nauki chrześcijańskiej.
Bibliografia
- K. Dopierała, „Księga papieży”, Wyd. Pallotinum, Poznań 1996
- Peter de Rosa, „Namiestnicy Chrystusa. Ciemna strona papiestwa”
- Agostino Paravicini Bagliani, Cardinali di Curia e „familae” cardinalizia dal 1227 al 1254, Padwa 1972
