Grumman F8F Bearcat
Grumman F8F Bearcat to amerykański pokładowy samolot myśliwski, który powstał pod koniec II wojny światowej. Był to ostatni myśliwiec Grummana napędzany silnikiem tłokowym. Samolot, nazywany „Bearcat” (binturong), został zaprojektowany jako myśliwiec przechwytujący.
Dane techniczne
- Producent: Grumman
- Typ: pokładowy samolot myśliwski
- Załoga: 1 pilot
- Data oblotu: 21 sierpnia 1944
- Wycofany: 1963
- Napęd: 1 × Pratt & Whitney R-2800-34W Double Wasp
- Moc silnika: 1,600 kW
- Długość: 8,6 m
- Wysokość: 4,2 m
- Rozpiętość skrzydeł: 10,9 m
- Masa własna: 3210 kg
- Masa startowa: 5870 kg
- Prędkość maksymalna: 680 km/h
- Wznoszenie: 23,2 m/s
- Pułap: 11,800 m
- Zasięg: 1780 km
- Uzbrojenie: 4 działka 20 mm w skrzydłach
Historia i osiągi
F8F został zamówiony w listopadzie 1943 roku, a jego prototyp odbył swój pierwszy lot zaledwie dziewięć miesięcy później. Pierwsze egzemplarze produkcyjne trafiły do eskadr w lutym 1945 roku, jednak nie wzięły udziału w działaniach bojowych przed zakończeniem wojny.
W okresie powojennym F8F stał się głównym myśliwcem US Navy, służąc w 24 eskadrach. Jego osiągi przewyższały większość ówczesnych samolotów odrzutowych, co czyniło go jednym z najlepszych myśliwców swojego czasu. Po F8F nastąpił Grumman F9F Panther.
Obecność i popularność
Do dziś przetrwało wiele egzemplarzy F8F, z czego około 11 jest zdolnych do lotu. Samoloty te zyskały także popularność w wyścigach, a jeden z nich, „Rare Bear”, ustanowił rekord prędkości na trasie 3 km dla samolotów śmigłowych, osiągając 850,25 km/h.
Podsumowanie
Grumman F8F Bearcat był innowacyjnym samolotem myśliwskim o znakomitych osiągach, który, mimo że nie brał udziału w walkach II wojny światowej, pozostaje ważnym elementem historii lotnictwa. Jego konstrukcja oraz osiągi wpłynęły na rozwój przyszłych myśliwców.
