Gromady Ludu Polskiego
Gromady Ludu Polskiego, znane także jako Lud Polski, to emigracyjna organizacja rewolucyjno-demokratyczna, która działała w Anglii oraz na Wyspach Normandzkich w latach 1835–1846. Została założona przez chłopów i byłych żołnierzy Powstania Listopadowego, którzy wyłamał się z Towarzystwa Demokratycznego Polskiego (TDP) w wyniku różnic ideologicznych.
Początki działalności
Organizacja powstała 30 października 1835 roku, kiedy to utworzono radykalnie demokratyczne gromady: Grudziąż, Humań oraz autonomiczną gromadę Praga. Nazwy gromad odnosiły się do ważnych wydarzeń historycznych związanych z Powstaniem Listopadowym.
Ideologia i cele
Członkowie Ludu Polskiego krytykowali zarówno feudalną, jak i kapitalistyczną własność. Odrzucali hasło uwłaszczenia włościan, proponowane przez TDP, a ich celem było stworzenie społeczeństwa opartego na wspólności posiadania. Głosili socjalistyczne poglądy, dążąc do zniesienia wszelkich przywilejów majątkowych oraz wprowadzenia wspólnoty majątkowej.
Działalność
Organizacja angażowała się w różnorodne działania, w tym:
- Akcje samopomocowe dla emigrantów
- Współpraca z europejskim ruchem rewolucyjnym
Lud Polski blisko współpracował z angielskimi rewolucjonistami, zwanymi czartystami. Z czasem, po 1840 roku, organizacja zaczęła podupadać z powodu zaostrzenia sporów wewnętrznych oraz rosnących tendencji religijno-mistycznych. W 1846 roku Lud Polski przestał istnieć, a część jego członków powróciła do TDP. W 1856 roku powstała jednak nowa organizacja – tajna Gromada Rewolucyjna Londyn.
Kluczowe postacie
Wśród najważniejszych działaczy Ludu Polskiego byli:
- Stanisław Worcell
- Tadeusz Krępowiecki
- Zenon Bolesław Świętosławski
Podsumowanie
Gromady Ludu Polskiego stanowiły istotny element polskiego ruchu rewolucyjnego w XIX wieku, dążąc do radykalnych zmian społecznych i politycznych w Polsce. Ich działalność miała znaczący wpływ na późniejsze ruchy socjalistyczne oraz organizacje działające na emigracji.
