Grodzkie Szczepanowięta
Grodzkie Szczepanowięta to wieś w Polsce, zlokalizowana w województwie podlaskim, w powiecie wysokomazowieckim, w gminie Kulesze Kościelne. Miejscowość ta, będąca zaściankiem szlacheckim, znajdowała się w drugiej połowie XVII wieku w powiecie brańskim ziemi bielskiej. W latach 1975–1998 należała do województwa łomżyńskiego.
Wierni kościoła rzymskokatolickiego z Grodzkich Szczepanowięt przynależą do parafii św. Bartłomieja Apostoła w Kuleszach Kościelnych.
Historia
Nazwa Grodzkich Szczepanowięt, podobnie jak Grodzkiego Starego i Grodzkiego Nowego, wywodzi się od pobliskiego grodziska nad rzeką Rokitnicą, znajdującego się w okolicach wsi Wnory. Spis podatkowy z 1580 roku informuje o Ślachetnym Walentym Grodzkim, który płacił podatek z 15 włók we wsi Grodzkie oraz z 8 włók szlacheckich od części Szczepanowskiej. Z czasem wieś ta została zasiedlona przez rodzinę Grodzkich, stając się miejscem drobnoszlacheckim.
Wśród znanych postaci wymienianych w kontekście Grodzkich znajdują się:
- Stanisław Grodzki – pisarz ziemski bielski, żyjący w końcu XVI wieku.
- Paweł Grodzki – komornik ziemski bielski z XVII wieku.
- Szymon Grodzki – skarbnik ziemski bielski, żyjący w połowie XVIII wieku.
W 1827 roku we wsi znajdowało się 13 domów i 81 mieszkańców. Na koniec XIX wieku, według „Słownika geograficznego Królestwa Polskiego”, miejscowość leżała w powiecie mazowieckim, w gminie Chojany, parafia Kulesze. W 1891 roku w Grodzkich-Szczepanowiętach naliczono 17 gospodarzy pochodzenia szlacheckiego, którzy uprawiali prawie 100 ha ziemi, a średnie gospodarstwo miało powierzchnię 5,6 ha.
W okresie międzywojennym wieś liczyła kilkanaście domów mieszkalnych.
