Granatnik
Granatnik to broń strzelecka, przeznaczona do miotania granatów lub pocisków rakietowych. W ujęciu wojskowym najczęściej używa się go do rażenia celów powierzchniowych, jednak granaty mogą być również stosowane do stawiania zasłon dymnych czy obezwładniania gazem łzawiącym. Najpopularniejsze są granaty o kalibrze 40 mm, które można miotać na odległość od kilkudziesięciu do kilkuset metrów.
Współczesne granatniki wykorzystują dwukomorowe układy miotające, co upraszcza ich konstrukcję i zmniejsza masę. Mogą mieć formę jednostrzałową lub być zasilane z magazynków, taśm nabojowych lub bębnów rewolwerowych. Granatniki dzielą się na indywidualne (nasadkowe i podwieszane) oraz zespołowe, które wymagają podstawy do strzelania.
Rodzaje granatników
- Samodzielne
- Nasadkowe
- Podwieszane
- Rewolwerowe
- Przeciwpancerne
- Bezodrzutowe
- Rakietowe
- Rakietowo-bezodrzutowe
Pod względem zautomatyzowania wyróżniamy:
- Nieautomatyczne (jednostrzałowe)
- Półautomatyczne
- Automatyczne
Historia
Granatniki zaczęły być stosowane podczas I wojny światowej, wypełniając lukę pomiędzy granatami ręcznymi a moździerzami. W tym okresie niektóre modele były podobne do moździerzy, co mogło powodować niejasności w ich klasyfikacji. W II wojnie światowej rozwój broni pancernej spowodował powstanie granatników przeciwpancernych do zwalczania opancerzonych pojazdów.
Po wojnie granatniki nasadkowe zostały wypchnięte przez bardziej praktyczne granatniki podwieszane, a także te, które mogły prowadzić ogień ciągły, wyposażone w magazynki lub bębny rewolwerowe.
