Gotha G.IV

Gotha G.IV to niemiecki średni samolot bombowy z okresu I wojny światowej, opracowany przez Gothaer Waggonfabrik. Jego konstrukcja to dwupłat o mieszanej budowie z tradycyjnym, stałym podwoziem. Samolot był w stanie obsługiwać załogę składającą się z trzech osób: pilota, obserwatora i strzelca pokładowego.

Historia

W odpowiedzi na nieskuteczność bombardowań strategicznych przy pomocy sterowców, w 1915 roku niemieckie lotnictwo zaczęło poszukiwać nowych rozwiązań, co doprowadziło do powstania samolotów bombowych. W Gothaer Waggonfabrik rozpoczęto prace nad prototypami, które culminowały w 1916 roku w modelu Gotha G.IV. Samolot ten przeszedł do produkcji seryjnej, która trwała do końca I wojny światowej, z szacunkową liczbą wyprodukowanych egzemplarzy wynoszącą od 50 do 230.

Gotha G.IV był używany także przez Polskę, gdzie w 1920 roku brał udział w wojnie polsko-radzieckiej. Po uszkodzeniach nie został naprawiony, a Polska otrzymała jeszcze jeden egzemplarz w ramach reparacji wojennych, który jednak nie był używany operacyjnie.

Opis konstrukcji

Samolot miał drewniany, kratownicowy kadłub pokryty płótnem. W przedniej części znajdowała się kabina obserwatora z ruchomym karabinem maszynowym. Pod nią zamontowano bomby, a za nią znajdowały się kabiny pilota i strzelca. Strzelec miał możliwość prowadzenia ognia w różnych kierunkach, w tym w dół pod kątem 60º. Usterzenie było klasyczne, metalowe, a płaty drewniane, pokryte płótnem, z lotkami na obu skrzydłach.

Napęd stanowiły dwa silniki rzędowe Mercedes D.IVa o mocy 260 KM każdy, co zapewniało maksymalną prędkość 135 km/h i pułap do 5000 m. Samolot miał zasięg 700 km i mógł prowadzić loty przez około 4 godziny.