Góry Tokajsko-Slańskie
Góry Tokajsko-Slańskie, znane również jako Slanské vrchy po stronie słowackiej i Eperjes-Tokaji-hegység po stronie węgierskiej, to pasmo górskie w Wewnętrznych Karpatach Zachodnich, rozciągające się na długości około 80 km, z czego 50 km znajduje się na Słowacji. Pasmo ma szerokość od 12 do 20 km i jest podzielone przez granicę państwową, jednak geomorfologicznie stanowi jedną całość.
Geografia i lokalizacja
Na północy Góry Tokajsko-Slańskie są oddzielone od Gór Czerchowskich dolnym odcinkiem Sekčova, a na wschodzie i południu opadają w kierunku Wielkiej Niziny Węgierskiej. Najwyższym szczytem pasma jest Šimonka, osiągająca wysokość 1092 m. Inne znaczące szczyty to Čierna hora (1073 m) i Tri Chotáre (1025 m).
Hydrografia
Wody zachodnich zboczy gór spływają do rzeki Hornad i jej dopływów, a wschodnie zbocza kierują wodę do Bodrogu. W rejonie Miliča znajdują się jeziora osuwiskowe, a w wiosce Herľany występuje gejzer.
Geologia
Góry Tokajsko-Slańskie mają pochodzenie wulkaniczne i są zbudowane głównie z andezytów oraz ryolitów. Intensywna erozja ukształtowała różnorodną rzeźbę terenu.
Klimat
Klimat w regionie jest ciepły, z przeciętnymi temperaturami w styczniu wahającymi się od -6 °C do -4 °C, a w lipcu od 15 °C do 18 °C. Roczna suma opadów wynosi od 550 mm do 800 mm.
Flora i fauna
Roślinność ma charakter przejściowy między florą panońską a karpacką. Niższe partie porastają lasy dębowe, a wyżej znajdują się lasy bukowe. Region obfituje w dzikie zwierzęta, a na pogórzu prowadzi się uprawę winorośli.
Zaludnienie i zagospodarowanie
Obszar gór jest słabo zaludniony, z gęstością 40-60 osób na km². Główne szlaki komunikacyjne to droga i linia kolejowa przez Przełęcz Slańską oraz trasa E50 przez Przełęcz Dargowską. Główne źródło dochodów regionu to turystyka, z rozwiniętą bazą noclegową i ośrodkami narciarskimi. Istnieje także sieć szlaków pieszych i rowerowych.
