Góry Kambryjskie
Góry Kambryjskie (wal. Elenydd, ang. Cambrian Mountains) to stary, silnie erodowany masyw górski w środkowej Walii, rozciągający się na długości około 200 km. Główne skały w tym regionie pochodzą z epok paleozoicznych i są rezultatem orogenezy kaledońskiej oraz hercyńskiej.
Charakterystyka geograficzna
Najwyższym szczytem Gór Kambryjskich jest Yr Wyddfa, osiągający wysokość 1085 m n.p.m. Większość górskich grzbietów nie przekracza jednak 600 m. Obszar ten przeszedł silną erozję w wyniku zlodowacenia w czwartorzędzie.
Flora i fauna
Wierzchowiny i stoki górskie pokryte są głównie wrzosowiskami i torfowiskami, natomiast w dolinach zachowały się resztki lasów. Region charakteryzuje się również rozległymi pastwiskami.
Surowce mineralne
- węgiel kamienny
- rudy żelaza
- surowce skalne, takie jak łupki
W dolinach znajdują się sztuczne zbiorniki wodne, które są kluczowym źródłem zaopatrzenia w wodę dla miast, takich jak Liverpool i Birmingham. Przykładem jest zbiornik w dolinie Tryweryn, utworzony w latach 60. XX wieku, który doprowadził do wysiedlenia lokalnej ludności walijskojęzycznej, co wywołało protesty w całej Walii.
Podsumowanie
Góry Kambryjskie to unikalny region o bogatej historii geologicznej, zróżnicowanej florze i faunie oraz znaczących zasobach mineralnych. Ich znaczenie dla lokalnych społeczności oraz wpływ na środowisko naturalne czynią je istotnym elementem krajobrazu Walii.
