Góry Ellswortha
Góry Ellswortha, znane również jako Ellsworth Mountains, to pasmo górskie w południowej części Ziemi Ellswortha w Antarktydzie Zachodniej. Odkryte przez Lincolna Ellswortha, początkowo nazwane Sentinel Range, zostały później podzielone na dwa odrębne pasma: Sentinel Range na północy i Heritage Range na południu.
Geografia
Pasmo górskie ma długość około 322 km i szerokość 48 km, rozciągając się z północnego zachodu na południowy wschód. Graniczy z zachodnim brzegiem Lodowca Szelfowego Ronne. Na wschodzie znajduje się lodowiec Minnesota, który rozdziela Góry Ellswortha na dwa główne pasma. W regionie tym znajdują się sześć z dziesięciu najwyższych szczytów Antarktydy, w tym:
- Masyw Vinsona (4892 m n.p.m.) – najwyższy szczyt Antarktydy
- Mount Tyree (4852 m n.p.m.) – drugi najwyższy szczyt
- Mount Shinn (4661 m n.p.m.) – trzeci najwyższy szczyt
- Mount Craddock (4650 m n.p.m.) – czwarty najwyższy szczyt
- Mount Gardner (4587 m n.p.m.) – piąty najwyższy szczyt
- Mount Epperly (4359 m n.p.m.) – ósmy najwyższy szczyt
Góry te zbudowane są ze skał osadowych i magmowych z okresu prekambryjskiego i paleozoicznego. Odkryto tam także wiele skamieniałości, w tym 150 różnych gatunków flory i fauny z wczesnego kambru do permu, w tym pierwszy okaz wymarłego rodzaju paproci nasiennych Glossopteris na terenie Antarktydy Zachodniej.
Historia
Góry Ellswortha zostały odkryte 23 listopada 1935 roku przez Lincolna Ellswortha podczas transantarktycznego lotu. Po raz pierwszy drogą lądową dotarł do nich amerykański glacjolog Charles R. Bentley w ramach badań prowadzonych podczas Międzynarodowego Roku Geofizycznego. W latach 1958–1966 góry zmapowano przez United States Geological Survey, a prace kierował Campbell Craddock.
Podsumowanie
Góry Ellswortha to istotny region geograficzny w Antarktydzie Zachodniej, znany z wysokich szczytów oraz bogatej historii odkryć geologicznych i paleontologicznych.
