Góry Czerskiego
Góry Czerskiego (ros. Хребет Черского) to system górski zlokalizowany w azjatyckiej części Rosji, w regionie Jakucji i obwodzie magadańskim. Rozciągają się z północnego zachodu na południowy wschód, od dolnego biegu Jany do górnego biegu Kołymy. Długość gór wynosi ponad 1500 km, a ich szerokość oscyluje między 150 a 200 km. Najwyższym szczytem jest Pobieda, osiągająca wysokość 3003 m n.p.m.
Geografia i geologia
Góry Czerskiego powstały w mezozoiku w wyniku orogenezy pacyficznej. Ich budowa geologiczna obejmuje różnorodne skały osadowe oraz intruzje granitowe. Na południowym wschodzie góry mają rzeźbę polodowcową, natomiast północny zachód charakteryzuje się rozczłonkowanym płaskowyżem. W regionie występują złoża węgla, złota, cyny i innych metali.
Przyroda
Roślinność w Górach Czerskiego jest strefowa. Poniżej wysokości 2000 m dominuje tajga modrzewiowa, a wyżej rosną karłowate limby oraz tundra. Najwyższe partie gór pokryte są lodowcami, których jest 372 o łącznej powierzchni 155 km². Największe z nich to Lednik Cariegradskogo, Lednik Obruczewa, Lednik Sumgina i Lednik Mielnikowa. Istotną część regionu zajmuje park krajobrazowy „Momskij” o powierzchni 2175,6 tys. ha.
Klimat
Klimat w Górach Czerskiego jest kontynentalny, z dużymi wahaniami temperatur. Średnie temperatury w styczniu w dolinach mogą spadać do -45 °C, a w ekstremalnych przypadkach do -65 °C. Latem średnia temperatura w lipcu wynosi około +15 °C, a okres bez mrozu trwa zaledwie 40-90 dni.
Badania geologiczne
Od 1924 roku Siergiej Obruczew, geolog i syn Władimira Obruczewa, prowadził badania w obszarze Syberii, koncentrując się na dorzeczu Indigirki i Kołymy. Ekspedycje te dostarczyły cennych danych dotyczących orografii, geomorfologii i tektoniki regionu. Obruczew zaproponował nazwę „Góry Czerskiego” dla formacji górskich, honorując Jana Czerskiego.
