Gorączka krwotoczna Ebola
Gorączka krwotoczna Ebola (EVD) to poważna choroba zakaźna wywoływana przez wirus Ebola, należący do rodziny Filoviridae. Zidentyfikowano pięć gatunków wirusa, z czego cztery mogą zakażać ludzi: Zaire, Bundibugyo, Sudan oraz Taï Forest. Gatunek Reston nie jest groźny dla ludzi, ale wywołuje chorobę u małp.
Historia epidemii
Pierwsze przypadki EVD zostały odnotowane w 1976 roku w Zairze, gdzie zidentyfikowano wirus Zaire. Epidemia ta miała wysoką śmiertelność, wynoszącą 88% spośród 318 chorych. W tym samym roku wystąpiły również przypadki w Sudanie z 53% śmiertelnością. W kolejnych latach miały miejsce liczne epidemie, w tym:
- 1979: Epidemia w Sudanie z 65% śmiertelnością.
- 1989-1990: Zdarzenia w USA i na Filipinach związane z wirusem Reston.
- 1994: Epidemia w Gabonie z 60% śmiertelnością.
- 1995: Duża epidemia w Kikwit w Zairze z 81% śmiertelnością.
- 2000-2003: Epidemia w Ugandzie z 52% śmiertelnością oraz inne przypadki w Afryce Środkowej.
- 2014: Epidemia w Gwinei, która rozprzestrzeniła się na Liberię i Sierra Leone, z przypadkami także w Europie i USA.
Szczepionka
W odpowiedzi na epidemie opracowano szczepionkę rVSV-ZEBOV, opartą na wirusie pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej (VSV). Szczepionka ta została stworzona przez naukowców z Kanady i jest zdolna do wywołania odpowiedzi immunologicznej przeciwko wirusowi Ebola. Oczekuje się, że jej skuteczność występuje w ciągu pięciu dni, jednak długość trwania ochrony nie została jeszcze ustalona.
Gorączka krwotoczna Ebola pozostaje poważnym zagrożeniem zdrowotnym, zwłaszcza w regionach, gdzie występują epidemie. Właściwe monitorowanie i opracowanie skutecznych strategii zapobiegawczych są kluczowe dla ograniczenia ryzyka zakażeń.
