Plemiona Golęszyców
Golęszyce (cz. Holasicové, niem. Golensizen) to słowiańskie plemię lechickie, które istniało we wczesnym średniowieczu na terenach dzisiejszego Górnego Śląska, w pobliżu źródeł Odry. Po raz pierwszy plemię to zostało wymienione w Geografie Bawarskim w połowie IX wieku.
Geografia i sąsiedztwo
Plemiona Golęszyców zamieszkiwały obszar otoczony innymi grupami etnicznymi:
- Od północy – Opolanie
- Od zachodu – prawdopodobnie Głubczycy
- Od wschodu – Wiślanie
- Od południa – Morawianie
Golęszyce nie były silnym plemieniem; według Geografa Bawarskiego miały pięć głównych grodów, w tym:
- Lubomia (najważniejszy gród)
- Grodziec (czes. Hradec)
- Racibórz (pytanie o lokalizację)
- Międzyświecie
- Stary Cieszyn (obecnie Zwierzyniec)
Upadek i zmiany polityczne
W latach 80. IX wieku większość grodów Golęszyców została zniszczona, prawdopodobnie przez państwo wielkomorawskie. Centrum plemienne, Lubomia, nie zostało odbudowane, a osadnictwo przeniosło się na wzgórze po drugiej stronie Olzy, znane jako Góra Zamkowa.
Po upadku państwa wielkomorawskiego w 907 roku, tereny Golęszyców mogły przejść pod wpływy czeskie. W końcu X wieku stały się obszarem rywalizacji między Piastami a Przemyślidami. W latach 990–1032 były częścią państwa Bolesława I Chrobrego i Mieszka II. Po konflikcie między Bolesławem Krzywoustym a Sobiesławem I w latach 1132–1137, ziemie te zostały podzielone pomiędzy Polskę a Czechy, z większością terenów w granicach Polski.
Bibliografia
- Jerzy Szydłowski, Werner Pierzyna: Lubomia gród plemienny Golęszyców, Bytom 1970.
Golęszyce pozostają ważnym elementem historii Śląska oraz plemion lechickich.
