„`html
Gołąb skalny (Columba livia)
Gołąb skalny, znany jako Columba livia, to średniej wielkości ptak z rodziny gołębiowatych (Columbidae). Występuje na wszystkich kontynentach z wyjątkiem Antarktydy i pierwotnie zasiedlał południową Europę, północną Afrykę oraz zachodnią i centralną Azję.
Taksonomia
Gołąb skalny został po raz pierwszy opisany przez J.F. Gmelina w 1789 roku. Udomowiona forma tego ptaka została uznana za osobny gatunek C. domestica. Najbliższymi krewnymi są gołąb górski (C. rupestris) i gołąb białobrzuchy (C. leuconota).
Morfologia
Długość ciała gołębia skalnego wynosi 29-36 cm, a rozpiętość skrzydeł 60-69 cm. Ubarwienie zależy od formy: dzikiej lub zurbanizowanej. Gołąb ma białą woskówkę, ciemnoszary dziób oraz czerwone tęczówki. Charakterystyczne są fioletowe i zielone opalizacje na szyi oraz czarne pasy na skrzydłach.
Zasięg występowania
Gołąb skalny zasiedla obszar o powierzchni 17 400 000 km², występując na wszystkich kontynentach poza Antarktydą. W Ameryce Północnej zamieszkuje południową część Kanady i wyspy Karaibskie, a w Europie dociera do centralnej Szwecji.
Habitat
Preferuje skaliste klify oraz obszary miejskie, gdzie żywi się pokarmem od ludzi. Unika terenów leśnych i może występować na wysokości do 4270 m n.p.m.
Lęgi
Gołębie skalne mogą wyprowadzić 4-5 lęgów w ciągu roku. Gniazdo to platforma z gałązek i trawy. Okres inkubacji trwa 17 dni, a młode stają się zdolne do lotu po 5 tygodniach.
Choroby
Gołębie miejskie mogą zarażać się wirusami, takimi jak krętek i salmonelloza. Dieta na bazie chleba może prowadzić do problemów zdrowotnych, w tym zespołu anielskiego skrzydła.
Relacje z ludźmi
Gołąb skalny został udomowiony około 3000 lat temu przez Sumerów. W starożytnym Egipcie wykorzystywano go do garbowania skór oraz jako źródło pokarmu. Forma miejska tego gatunku (Columba livia forma urbana) podlega częściowej ochronie w Polsce.
„`