Glista ludzka
Glista ludzka (łac. Ascaris lumbricoides) to pasożyt ludzki, który osiąga długość około 40 cm. Ciało glisty ma obły kształt, bladoróżową barwę oraz cztery podłużne linie: cienkie białe linie grzbietowe i brzuszne oraz grubsze brunatne linie boczne. Otwór gębowy otoczony jest trzema wargami, które pełnią funkcję narządów czepnych i dotykowych. Wyróżnia się również otwory wydalniczy i odbytowy, a samce mają dodatkowy otwór płciowy.
Budowa
Wór skórno-mięśniowy składa się z elastycznego oskórka i naskórka, pod którym znajduje się warstwa mięśni podłużnych. Otwór gębowy prowadzi do gardzieli i jelita środkowego, a układ nerwowy tworzy pierścień nerwowy oraz powrózki nerwowe. Samice glisty są większe od samców, osiągając długość do 40 cm; samce mają 10-32 cm.
Cykl rozwojowy
Dorosłe glisty żyją w jelicie cienkim, składając do 200 tysięcy jaj dziennie, które wydalane są z kałem. Jaja rozwijają się do postaci larwalnej w obecności tlenu i wilgoci, a larwy mogą przetrwać w ziemi lub wodzie przez 2-5 lat. Zakażenie glistą ludzką może następować przez niedomyte warzywa, zanieczyszczoną wodę lub żywność skażoną jajami pasożyta.
Choroby
Glistnica, choroba wywoływana przez glistę ludzką, objawia się osłabieniem, zawrotami głowy, obrzękami twarzy i reakcjami alergicznymi. W przypadku masowego zakażenia może dojść do niedrożności jelit.
Genetyka
Samce glisty mają 43 chromosomy, natomiast samice 48.
Bibliografia
- Glista ludzka – Ascaris lumbricoides, K.Dobrowolski, M.Klimaszewski, H.Szelęgiewicz, Zoologia, Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych, Warszawa, 1968
