Gleby poligonalne
Gleby poligonalne powstają w zimnym klimacie, gdzie roczne opady wynoszą od 150 do 300 mm. Charakteryzują się kształtem wielokątów o średnicy kilku metrów, które łączą się w sposób przypominający plastry miodu. Ich zewnętrzne partie składają się z grubszego osadu.
Geneza tych gleb związana jest z procesem zamarzania gruntu, co prowadzi do zmiany objętości. Cięższe ziarna przesuwają się na obrzeża, tworząc charakterystyczne struktury. Na krawędziach takich terenów rosną mchy, porosty oraz nieliczne trawy, z których powstaje płytki poziom próchnicy.
Gleby poligonalne występują głównie w obszarach arktycznych oraz górskich. W Polsce można je spotkać w Tatrach i Sudetach. Interesujące jest również to, że podobne struktury zaobserwowano na Marsie, w obszarze Vastitas Borealis oraz w wysokich szerokościach geograficznych południowych.
