Gleby Płowe
Gleby płowe (lessivés) to rodzaj gleb występujący w klimacie umiarkowanym, które charakteryzują się procesem płowienia, polegającym na wymywaniu cząstek ilastych z górnej części profilu gleby do dolnych warstw. W efekcie tworzy się wyraźna różnica w uziarnieniu pomiędzy poziomem górnym, lżejszym, a dolnym, bogatszym w drobne cząstki ilaste.
Ogólna Charakterystyka
Gleby płowe mają różnorodne utwory macierzyste, od piasków po ciężkie iły. Najczęściej występują w postaci pyłów i glin. W procesie płowienia, węglany są wymywane, co skutkuje powstawaniem poziomów iluwialnych (Bt). Charakterystyczne warstwy profilu glebowego to:
- Poziom próchniczny (A)
- Poziom eluwialny (E)
- Poziom iluwialny (Bt)
- Skała macierzysta (C)
W Polsce, poziom iluwialny argic (Bt) jest kluczowy w systematyce gleb. Gleby płowe mają zazwyczaj lekko kwaśne pH w zakresie 4-6 oraz zawartość próchnicy w poziomie próchnicznym od 2 do 5%.
Naturalną roślinnością na tych glebach są lasy liściaste i mieszane. Gleby płowe są korzystne dla rolnictwa, uprawiane są na nich różnorodne rośliny, takie jak pszenica, buraki cukrowe i kukurydza.
Systematyka
W systematyce gleb Polski gleby płowe podzielono na trzy główne typy:
- Typ 5.1: Gleby Płowe (PW) – Głęboki typ, bez wody gruntowej, brak węglanów.
- Typ 5.2: Gleby Płowe Zaciekowe (PA) – Poziom eluwialny luvic wchodzi w skład poziomu iluwialnego argic.
- Typ 5.3: Gleby Płowe Podmokłe (PG) – Nasycone wodą, z poziomem glejowym w dolnej części profilu.
Każdy typ dzieli się na podtypy, które uwzględniają różnorodne cechy gleb.
Występowanie
Gleby płowe występują w strefie wilgotnej umiarkowanego klimatu. Największe obszary ich występowania obejmują Europę zachodnią i środkową, północno-wschodnie USA oraz części Azji i Ameryki Południowej. W Polsce stanowią około 52% powierzchni i są obecne w różnych rejonach kraju.
