Girolamo Savonarola – Życiorys
Girolamo Savonarola, urodzony 21 września 1452 roku w Ferrarze, był włoskim dominikaninem oraz reformatorom religijnym i politycznym. Został uznany przez Kościół katolicki za heretyka i skazany na śmierć w 1498 roku. Mimo to, w XVIII wieku papież Benedykt XIV uznał go za postać wyjątkową i umieścił w indeksie błogosławionych.
Początki życia i działalność w Florencji
Po doświadczeniach osobistych, Savonarola w 1474 roku postanowił wstąpić do zakonu dominikanów. W 1482 roku przeniósł się do Florencji, gdzie jego kazania na temat moralności i nadchodzącej Apokalipsy zyskały popularność. W 1491 roku został przeorem klasztoru św. Marka, a jego nauki przyciągały tłumy. Krytykował Medyceuszy za rozrzutność i moralny upadek społeczeństwa.
Teokracja i konflikty z Papieżem
Po obaleniu Medyceuszy Savonarola proponował rządy teokratyczne, co wzbudzało kontrowersje. Jego konflikty z papieżem Aleksandrem VI nasiliły się, gdy Savonarola odmówił podporządkowania się jego woli. W 1497 roku został ekskomunikowany, a jego kazania zostały zakazane.
Proces i śmierć
W 1498 roku Savonarola został aresztowany i poddany torturom. W wyniku procesu skazano go na śmierć za herezję. 23 maja 1498 roku został powieszony, a następnie spalony na stosie, a jego prochy wrzucono do rzeki Arno.
Rehabilitacja Savonaroli
W kolejnych latach jego postać zyskała nową ocenę. Papieże Juliusz II i Leon X nie potępili go, a jego pisma zostały uznane za wolne od błędów dogmatycznych. W XVIII wieku Benedykt XIV uznał Savonarolę za osobę godną czci, a jego nazwisko znalazło się w indeksie błogosławionych.
Podsumowanie
Girolamo Savonarola był kontrowersyjną postacią epoki renesansu, znaną z walki o reformę moralną w Kościele i społeczeństwie. Jego życie i działalność miały trwały wpływ na historię Kościoła oraz na późniejsze ruchy reformacyjne.
