Giovanni Catenazzi
Giovanni Catenazzi (pol. Jan Catenazzi, ur. ok. 1660, zm. po 1724) był szwajcarskim architektem, który osiedlił się w Polsce. Urodził się w Morbio Inferiore w kantonie Tessyn jako syn Andrzeja Catenazziego, który również pracował w Polsce. Catenazzi stał się obywatelem Leszna w 1709 roku, a później mieszkał w Poznaniu. Ostatnia wzmianka o nim pochodzi z 1724 roku, a szczegóły jego śmierci są nieznane.
Działalność
Catenazzi rozpoczął swoją działalność architektoniczną w Polsce po 1682 lub 1687 roku, budując kościół farny w Lesznie. W latach 1690-1696 przejął prace nad budową kościoła cystersów w Przemęcie od swojego stryja. W 1696 roku podjął się budowy kościoła parafialnego w Białczu Starym na zlecenie Franciszka Wacława Gajewskiego. W 1698 roku podpisał umowę z jezuitami na budowę ich kościoła w Poznaniu, co spotkało się z oporem lokalnych mistrzów, jednak po długim procesie rozpoczął prace.
W 1701 zaprojektował i nadzorował budowę kolegium jezuickiego, a także prowadził remont kościoła dominikanów w Poznaniu. Jego prace obejmowały również budowę kościoła cystersów w Obrze oraz klasztoru cysterek w Owińskach. Prace te przerwała wielka wojna północna w 1703 roku, jednak Catenazzi wrócił do pracy w 1706 roku w Woźnikach, gdzie budował kościół reformatów. W latach 1710-1717, na zlecenie Macieja Radomickiego, zrealizował budowę kościoła św. Stanisława w Żerkowie, a w 1722 roku przeniósł się do Poznania, gdzie kontynuował prace nad kolegium jezuitów.
Dorobek artystyczny
- kościół farny w Lesznie
- kościół cystersów w Przemęcie
- kościół parafialny w Starym Białczu
- Kolegiata Poznańska Matki Boskiej Nieustającej Pomocy i św. Marii Magdaleny w Poznaniu
- kolegium jezuitów w Poznaniu
- kościół cystersów w Obrze
- klasztor cysterek w Owińskach
- kościół reformatów w Woźnikach
- kościół w Żerkowie
