Giovanni Caboto (John Cabot)
Giovanni Caboto, znany jako John Cabot, był włoskim żeglarzem, który żył w latach 1450-1500. Pływał pod banderą angielską, a jego odkrycia miały kluczowe znaczenie dla brytyjskich roszczeń do terenów Ameryki Północnej.
Życiorys
Caboto osiedlił się w Wenecji w 1461 roku, a w 1476 roku uzyskał obywatelstwo Republiki Weneckiej. W trakcie swoich podróży na Wschód, miał dotrzeć nawet do Mekki. W okolicach 1484 roku przeniósł się do Anglii, gdzie zmienił swoje nazwisko na John Cabot.
Jako doświadczony kapitan, Cabot został zatrudniony przez króla Henryka VII, aby znaleźć morską drogę do Azji. W 1497 roku, podczas pierwszej wyprawy, wraz z synem Sebastiano, dotarł do Nowej Fundlandii i Labradoru, odkrywając kontynentalne brzegi Ameryki Północnej. Próba kontynuacji podróży na północ napotkała na lody, co uniemożliwiło dalsze badania. Mimo to, Cabot wytyczył kierunek dla przyszłych odkrywców.
W 1498 roku, podczas drugiej wyprawy, opłynął środkową część amerykańskiego wybrzeża i dotarł do przylądka Hatteras. Niestety, zaginął w drodze powrotnej w okolicach Islandii.
Znaczenie odkryć
- Odkrycia Cabota stanowiły podstawę brytyjskich roszczeń do Ameryki Północnej.
- Termin kabotaż, odnoszący się do żeglugi przybrzeżnej, pochodzi od jego nazwiska.
- Na jego cześć zbudowano wieżę Cabota w Bristolu.
