Gerhard von Scharnhorst
Gerhard Johann David von Scharnhorst (ur. 12 listopada 1755, zm. 28 czerwca 1813) był pruskim generałem, znanym z reform armii oraz dowodzenia w czasie wojen napoleońskich.
Wczesne życie i kariera wojskowa
Urodził się w Księstwie Hanoweru w Bordenau. Po ukończeniu akademii wojskowej, w 1778 roku wstąpił do armii hanowerskiej. W 1783 roku przeszedł do artylerii, a w kolejnych latach publikował prace z zakresu wojskowości, w tym instrukcje dla oficerów.
Udział w wojnach napoleońskich
W 1793 roku walczył w Holandii, a jego doświadczenia podczas obrony Menin opisał w pracy Vertheidigung der Stadt Menin. Po powrocie do Hanoweru w 1795 roku, w 1801 roku rozpoczął służbę w Akademii Wojskowej w Berlinie, gdzie uczył m.in. Carla von Clausewitza.
Podczas wojny z Francją w 1806 roku był szefem sztabu księcia Brunszwiku. Raniony pod Auerstedt, wyróżnił się męstwem, a po kapitulacji w Ratkau wziął udział w wymianie jeńców. Odegrał kluczową rolę w dowodzeniu pruskim korpusem generała L’Estocqa, za co otrzymał order Pour le Mérite.
Reformy armii pruskiej
Po wojnie z Napoleonem Scharnhorst zajął się modernizacją armii pruskiej. Po pokoju w Tylży został mianowany generałem-majorem i przewodniczącym komisji reformującej armię. W 1808 roku objął stanowisko ministra wojny, a w 1810 roku szefa sztabu generalnego.
W latach 1811-1812, gdy Prusy były zmuszone do sojuszu z Napoleonem, Scharnhorst opuścił Berlin. Po odwrocie spod Moskwy powrócił do służby i współpracował przy reformach, wprowadzając obowiązkową służbę wojskową oraz zmieniając zasady dowodzenia, eliminując przywileje szlachty.
Śmierć i dziedzictwo
Scharnhorst został ranny w bitwie pod Lützen 2 maja 1813. Zmarł 28 czerwca 1813 w Pradze, gdzie miał negocjować z Austrią. Pochowany na Cmentarzu Inwalidów w Berlinie, jego pomnik nagrobny zaprojektował Karl Friedrich Schinkel. Pośmiertnie awansowano go na stopień generalleutanta.
W jego honorze nazwano niemieckie okręty wojenne oraz ustanowiono order wojskowy w NRD.
