Gerard Tonque – Życie i Działalność
Gerard Tonque, znany również jako Gérard de Martigues, żył w latach 1040-1120. Był założycielem zakonu szpitalników, który później podzielił się na zakony św. Łazarza i św. Jana. Uznawany jest za pierwszego wielkiego mistrza obu zgromadzeń, aczkolwiek sam używał tytułu przeora. Został beatyfikowany przez Kościół rzymskokatolicki.
Pochodzenie i Wczesne Życie
Wiele informacji o pochodzeniu Gerarda jest niepewnych. Najczęściej przyjmowaną wersją jest, że pochodził z Martigues w Prowansji, skąd przybył jako pielgrzym do Ziemi Świętej w latach 80. XI wieku. Inna wersja sugeruje, że urodził się w Sasso di Scalo we Włoszech i był kupcem.
Działalność w Ziemi Świętej
Podczas pobytu w Ziemi Świętej Gerard zachorował i trafił do szpitala św. Jana Jałmużnika, gdzie po wyzdrowieniu stał się jego przełożonym. W 1097 roku, w czasie oblężenia Jerozolimy, udało mu się uniknąć wydalenia z miasta, co pozwoliło mu na dalsze działania na rzecz szpitala i bractwa. Legenda głosi, że podczas oblężenia rzucał chleb w stronę krzyżowców, co miało na celu poprawę ich morale.
Przemiany i Rozwój Zakonu
Po zdobyciu miasta Gerard zmienił patrona szpitala z św. Jana Jałmużnika na św. Jana Chrzciciela. Pod jego kierownictwem bractwo przekształciło się w zakon, który uzyskał akceptację papieża Paschalisa II w 1113 roku. W 1116 roku Gerard wydzielił bractwo trędowatych, które otrzymało status Szpitalnego Zakonu św. Łazarza.
Rozszerzenie Działalności
- Zakładanie domów zakonnych i szpitali w miastach portowych i ośrodkach pielgrzymkowych, szczególnie w Francji i Włoszech.
- Organizacja pielgrzymek do Ziemi Świętej oraz wytyczanie tras dla pielgrzymów.
- Powołanie oddziału ochrony dla pątników, co stało się zalążkiem rycerskiego ramienia zakonów.
Dziedzictwo
Gerard Tonque jest również patronem Dni Ratownictwa Medycznego, co podkreśla jego znaczenie w historii opieki medycznej i zakonnej.
