George Catlett Marshall
George Catlett Marshall (31 grudnia 1880 – 16 października 1959) był amerykańskim dowódcą wojskowym i politykiem. Uczestniczył w I i II wojnie światowej oraz pełnił funkcje szefa sztabu armii, sekretarza stanu (1947-1949) i sekretarza obrony USA (1950-1951). W 1953 otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla.
Życiorys
Marshall rozpoczął służbę wojskową w 1901 roku. W 1939 roku został mianowany szefem Sztabu Armii Lądowej przez prezydenta Roosevelta, a jego kadencja trwała do 1945 roku. Jako sekretarz stanu w rządzie Harry’ego Trumana, Marshall był współtwórcą doktryny Trumana oraz autorem Planu Marshalla, który miał na celu odbudowę Europy po II wojnie światowej. Realizacja planu miała miejsce w latach 1948-1951 i obejmowała 16 krajów europejskich, podczas gdy państwa bloku wschodniego, w tym Polskę, odmówiły udziału pod presją ZSRR.
W 1946 roku otrzymał Złoty Medal Kongresu za swoje przywództwo w armii, a w 1949 roku objął stanowisko przewodniczącego Amerykańskiego Czerwonego Krzyża. W uznaniu jego działań na rzecz pokoju i odbudowy w 1953 roku został laureatem Pokojowej Nagrody Nobla.
Awanse
- Podporucznik – 1902
- Porucznik – 1907
- Kapitan – 1916
- Major – 1917
- Pułkownik – 1918
- Generał – 1944
Odznaczenia
- Złoty Medal Kongresu
- Pokojowa Nagroda Nobla (1953)
- Medal Sił Lądowych za Wybitną Służbę – dwukrotnie
- Srebrna Gwiazda
- Medale kampanijne z I i II wojny światowej
- Liczne odznaczenia zagraniczne m.in. Krzyż Wielki Legii Honorowej (Francja)
Podsumowanie
George Marshall był kluczową postacią w historii USA, zarówno w wojsku, jak i w polityce. Jego wkład w odbudowę Europy po II wojnie światowej oraz zasługi w kierowaniu armią amerykańską uczyniły go jedną z najbardziej wpływowych postaci XX wieku.
