George Mallory – Alpinista i Nauczyciel
George Herbert Leigh Mallory (1886–1924) był brytyjskim alpinistą, który uczestniczył we wszystkich trzech brytyjskich wyprawach na Mount Everest w latach 1921–1924. Z zawodu był nauczycielem historii w Charterhouse, gdzie pracował do 1921 roku, z przerwą na czas I wojny światowej.
Życie i Wspinaczka
Mallory studiował historię w Magdalene College na Uniwersytecie w Cambridge. W 1914 roku ożenił się z Ruth Turner, a ich dzieci to Frances Clare, Beridge Ruth oraz syn John. W czasie I wojny światowej służył jako podporucznik w artylerii.
Jego kariera wspinaczkowa rozpoczęła się w 1904 roku, kiedy to podjął nieudaną próbę zdobycia Mont Velàn w Alpach. W 1911 roku wspiął się na Mont Blanc, a w latach dwudziestych skoncentrował się na zdobywaniu Mount Everestu. Podczas wyprawy w 1921 roku zdobył kilka pobliskich szczytów, a w 1922 roku był świadkiem tragicznego wypadku, w którym zginęło siedmiu Szerpów na skutek lawiny.
Udział w Ekspedycjach na Everest
W 1924 roku Mallory i Andrew Irvine podjęli ostatnią próbę zdobycia Mount Everestu. Po drodze zauważono ich sylwetki przez Noela Odella, jednak do dziś nie ma dowodów na to, że dotarli na szczyt. Obydwaj zginęli, a ich ciała długo pozostawały nieodnalezione.
W 1999 roku ekspedycja NOVA odkryła zamarznięte ciało Mallory’ego na wysokości około 8230 metrów, jednak nie znaleziono przy nim jego aparatu ani zdjęcia żony, które miały zostać złożone na szczycie.
Obecność w Popkulturze
Nazwisko Mallory’ego pojawia się w literaturze, m.in. w powieści Alistaira MacLeana „Działa Nawarony” oraz w beletryzowanej opowieści Jeffreya Archera „Ścieżki chwały”. Jego ostatnia wyprawa była inspiracją dla Dana Simmonsa w powieści „Abominacja”.
Podsumowanie
George Mallory pozostaje ikoną alpinizmu, a jego wyprawy na Mount Everest wciąż inspirują kolejne pokolenia wspinaczy. Jego słynne stwierdzenie „Ponieważ istnieje” stało się symbolem ducha eksploracji i przygody.
