Gdańskie Gimnazjum Akademickie
Gdańskie Gimnazjum Akademickie (Das Städtische Gymnasium) to miejska szkoła wyższego szczebla, działająca w Gdańsku w latach 1558-1817, skierowana głównie do młodzieży protestanckiej.
Historia
Gimnazjum zostało założone 13 czerwca 1558 w budynku klasztoru pofranciszkańskiego. Językiem wykładowym była łacina. W 1630 roku przyjęto nazwę „Gimnazjum Akademickie”, a w XVII i XVIII wieku szkoła była często określana jako „Ateneum gdańskie”.
W 1580 roku, pod kierunkiem rektora Jacoba Fabriciusa, ustalono strukturę szkoły, tworząc katedry z różnych dziedzin, takich jak teologia, prawo, historia, filozofia oraz języki obce. W 1596 roku rozważano przekształcenie Gimnazjum w uniwersytet, co nie zostało zrealizowane.
Gimnazjum dysponowało biblioteką, a poziom nauczania był na wysokim poziomie, co umożliwiało absolwentom kontynuowanie nauki na uczelniach wyższych. W XVII wieku liczba uczniów sięgała 200. W XVIII wieku instytucja zaczęła podupadać, a w okresie wojen napoleońskich budynki zostały zajęte przez wojsko.
W 1815 roku, po przekształceniu przez Prusaków, Gimnazjum stało się sześcioletnią szkołą średnią. W 1817 roku połączono je ze Szkołą Mariacką, tworząc klasyczne Gimnazjum Miejskie. Nowy gmach gimnazjum, w stylu neogotyckim, zbudowano w latach 1834–1837 przy ul. Lastadia 2.
Rektorzy Gimnazjum
- 1580-1629 – Jacob Fabricius
- 1631-1643 – Johann Botsack
- 1643-1650 – Abraham Calow
- 1651-1669 – Johann Maukisch
- 1670-1682 – Aegidius Strauch
- 1685-1715 – Samuel Schelwig
- 1717-1730 – Johann Georg Abicht
- 1732-1752 – Albert Menon Verpoorten
- 1753-1769 – Ernst August Bertling
- 1770-1794 – Wilhelm Paul Verpoorten
- 1799-1809 – Daniel Gralath młodszy
- 1810-1811 – Friedrich Theodor Rinck
- 1812-1813 – Nicolaus Gottfried Eckermann
- 1814-1817 – Christian Gottfried Ewerbeck
Podsumowanie
Gdańskie Gimnazjum Akademickie odegrało kluczową rolę w edukacji protestanckiej w Polsce, pozostawiając trwały ślad w historii gdańskiego szkolnictwa.
