GBU-12 Paveway II
GBU-12 Paveway II to amerykańska, naprowadzana laserowo bomba lotnicza, która należy do rodziny broni precyzyjnego rażenia. Bazuje na bombie Mk 82 i została wprowadzona do użytku w 1976 roku.
Charakterystyka
Bomba GBU-12 jest zaprojektowana dla amerykańskich sił zbrojnych jako burząca, z głowicą o masie 227 kg (500 funtów). Wyposażona jest w półaktywną głowicę naprowadzającą, która wymaga oświetlenia celu zewnętrznym desygnatorem laserowym. Dokładność trafienia wynosi nie mniej niż 9 metrów.
Generacje i ulepszenia
GBU-12 występuje w dwóch generacjach:
- Paveway I – ze stałymi statecznikami
- Paveway II – ze składanymi statecznikami
Paveway II wprowadza szereg ulepszeń, w tym:
- Obudowę i elementy optyki z tworzyw sztucznych, co zmniejszyło masę i koszt
- Zwiększoną czułość i kąt przeszukiwania detektora promieniowania laserowego o 30%
- Skrócony czas załączania baterii termicznej po zrzuceniu
- Zwiększone kąty wychyleń powierzchni sterowych
- Kodowanie wiązki laserowej
Nosiciele i zastosowanie
Głównym nosicielem bomb GBU-12 są samoloty General Dynamics F-111, które zrzuciły około połowy z 4493 użytych sztuk podczas operacji Pustynna Burza. Inne samoloty zdolne do przenoszenia tych bomb to:
- A-6 Intruder
- A-7 Corsair II
- A-10 Thunderbolt II
- F-14 Tomcat
- F-15E Strike Eagle
- F-16 Fighting Falcon
- F/A-18 Hornet
- B-52 Stratofortress
W trakcie operacji Pustynna Burza osiągnięto skuteczność 88% w atakach na umocnienia.
Kategorie
GBU-12 Paveway II zalicza się do:
- Bomby burzące
- Bomby kierowane
- Broni naprowadzanej laserowo
- Broni Sił Powietrznych
- Amerykańskiej broni lotniczej
